Download link gedetailleerd reisschema 26-daagse rondreis Zuidwest USA 2011
Op verzoek van bezoekers hierbij een link om het gedetailleerde reisschema in PDF formaat te downloaden:
Het reisschema en verzamelde informatie over de locaties die wij bezochten, kan je hier downloaden (via DropBox.com) (let op PDF bestand is 12MB)
Lokatie's bezocht...
Dag 26 - Treasure Island Las Vegas / Naar huis...
Dag 25 - Treasure Island Las Vegas
Deze morgen moesten we om 11 uur uitchecken bij The Venetian en helaas geen late check out. Nicole had bij de bakkerij in het hotel een ontbijt gehaald en daarna zij we naar de Las Vegas Premium Outlets gegaan.
Sem heeft hier een paar Nike schoenen gekocht en Nicole had wel interesse in een paar Uggs, maar helaas was haar maat er niet meer.
In de foodcourt bij de outlets zat een Subway, waar we een broodje hebben gegeten.
Daarna zijn we gaan inchecken bij Treasure Island, waar we een kamer voor vandaag en morgen hebben. Ook dit is een mooi hotel. Wel is de kamer hier kleiner dan in The Venetian, maar daar hadden we dan ook een suite.
Vandaag was mijn collega Keith Kelly uit de UK jarig en had hem een text berichtje gestuurd om hem te feliciteren vanuit Vegas. Bij verrassing ontvang ik een berichtje terug dat hij samen met zijn vrouw ook in Vegas was om zijn 40e verjaardag te vieren. Wat een toeval! Ze waren nog aan het winkelen in de Fashion Mall en we hebben met ze afgesproken in ons hotel om daar samen wat te drinken op zijn verjaardag. We wilden eerst in de bar gaan zitten, maar men mocht daar geen alcohol schenken in het bij zijn van kinderen.
We zijn toen maar naar het restaurant gegaan, wat 50 meter verderop lag. Hoe krom kan Vegas zijn! Ik had Keith zijn vrouw nog nooit ontmoet en hij Nicole en de kinderen niet. Het was leuk om elkaar hier te treffen.
Zij bleven een weekje hier en wij gaan morgen al weer naar huis. We nemen afscheid en zij daarna naar de Fashion Mall gelopen. Deze ligt tegenover ons hotel. Gisteren had ik bij de stand van Gizmobies in de Miracle Shops een nieuwe protectie sticker gekregen voor mijn IPhone. Deze had ik twee jaar geleden online bij hun gekocht en deze firma blijkt hun kantoor te hebben in Las Vegas. De sticker van Sem was ook niet meer goed meer en zijn iPod hadden we bij ons. Wij lopen in de Fashion Mall en zien dezelfde man van gisteren bij de Miracle Shops. Hij herkent ons en we maken een praatje met hem over de Ipod van Sem. Ook hij mocht een nieuwe sticker uitzoeken en gratis erop geplaatst. Een super service van Gizmobies.
Daarna hebben we nog wat rond gelopen in de mall en zijn bij de Apple binnen geweest. Ik heb uiteindelijk toch wat gekocht, namelijk de nieuwe Apple TV. Ik wilde graag afrekenen, maar zag geen kassa. Een medewerker ziet me zoeken en komt naar me toe. Hij had een Iphone bij hem wat tevens ook een betaalterminal was. Ik heb mijn klant gegevens met hem doorgenomen, de visa kaart door de Iphone terminal gehaald en klaar... De aankoopbon is naar mijn adres gemaild. Heel apart! Daarna zijn we terug gelopen naar het hotel en gegeten bij een restaurant aldaar.
Hierna zijn we met een limousine over de strip gaan rijden. Wat een leuke beleving.
Sem wilde dit heel graag en Nicole en ik hebben ook nog nooit in een limousine gezeten. Bij het hotel staan er regelmatig een aantal en we konden gelijk instappen. Onze limo was een acht persoons uitvoering.
Er zat een normale achterbank in en aan de lange zijkanten van de auto zat een hoekbank en daar tegenover een bar. De hemel en de zijwanden zijn verlicht met LED's die continue van kleur veranderen. In het plafond was een display waarmee je de radio, verlichting en airco kon bedienen.
Het was superleuk om met zo'n gevaarte door Vegas te rijden. We hebben onszelf bij het Hotel Paris laten afzetten om daar met de lift naar het hoogste punt van de Eifeltoren te gaan. De wachttijd was nu maar 20 minuten, dus veel beter dan gisteren.
Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht over Las Vegas. We hebben een aantal foto's genomen van het uitzicht en naar de waterfontein show van het Bellagio Hotel staan kijken.
Van bovenaf is dit spectaculair om te zien.
Daarna over de strip terug gelopen naar Treasure Island. Onderweg zien we een stand waar je op een motor kan zitten voor een groot groen doek. Sem en Demi mochten hier op gaan zitten en de mensen van de stand laten de motor dan bewegen en lieten hun in bepaalde posities gaan zitten terwijl er op de achtergrond (het groene doek mbv chromakey) een film afspeelt, waardoor het lijkt dat zij in deze film zaten. Een zeer grappg gezicht. Natuurlijk gaat het hier om het verkopen van de film of foto's. Sem en Demi vonden het heel leuk en we hebben de DVD gekocht.
Onderweg zien we een motoragent staan en Demi mag op de foto van hem.
Na dit te hebben gedaan zij we nog even aangeland bij de McDonalds, die hier 24 uur per dag open is. Daarna moe van het lopen aangekomen bij het hotel.
Morgen is onze laatste dag in de US en vliegen we omstreeks 20:45 uur naar London.
Dag 24 - The Venetian Las Vegas
Voor vandaag hadden we een late check out gekregen bij MGM Grand. Dat was fijn want nu konden we tot één uur gebruik maken van de kamer, in plaats van elf uur. We hadden gister- avond Valet Parking gedaan en toen we buiten kwamen was het top drukte. Na even te hebben gewacht arriveerde de auto, wehebben de koffers ingeladen en zijn gaan eten bij Denny's. Hier was het ook heel druk, maar kregen toch vrij snel een tafel toegewezen. Na het ontbijt of eigenlijk lunch, zijn we naar WallMart gereden. Naast de WallMart ligt een PetSmart wat een winkel met dierenverzorgings produkten is. Demi wil hier graag naar binnen en vandaag was het adoptie dag voor katten. Je mag de katten ruimte inlopen en ze aaien of met ze spelen.Leuk om te zien hoe dat hier gaat.
Deze winkels lagen nabij McCarran luchthaven en het is hier een komen en gaan van vliegtuigen. Ze vliegen letterlijk rakelings over....
Omstreeks twee uur zijn we naar The Venetian gereden en hebben Valet Parking gedaan.
De koffers worden een half uurtje later bezorgd bij suite 231 op de 4e verdieping.
We hebben hier een supermooie kamer met aparte badkamer, seperate douche, bad, toilet ruimte, wastafel, make-up dressoir en een flatscreen tv. Sem was even naar het toilet geweest en zijn eerste reactie was... ik heb nog nooit zo luxe geplast!
De slaapkamer heeft twee Queen bedden met daarvoor twee bankjes en een flatscreen. De woonkamer ligt lager dan de slaapkamer en heeft een grote hoekbank, een tafel met stoelen, bureau en weer een flatscreen.
Dit hotel is geheel in Italiaanse stijl en prachtig om te zien. Het heeft 4049 suites en 36 restaurants. Je vindt hier het St Marks plein waar veel restaurants zijn en waarmee de channel shops verbonden zijn. The Venetian staat bekend om zijn waterstraten en de gondels.
Het kabbelende water langs de zijkanten van de gondels en het gezang van de gondeliers geven je het gevoel of je werkelijk vervoerd wordt door de waterstraten van Italië. Je kan zowel binnen als buiten een gondel rit nemen. Het plafond bij het St Marks plein is schitterend. Het geeft je het idee dat de blauwe wolken met je mee bewegen. Na zes uur wordt het plein langzaam donker gemaakt, wat een hele mooie zomeravond sfeer geeft.
The Venetian heeft een luxe uitstraling als ook de ruim 70 winkels in de Grand Canal Shoppes. Naast de vele winkels en restaurants is er ook nog Madame Tussauds en een theater, waar elke dag de Blue Man Group optreedt. Het is een prachtig complex en zeker èèn van de mooiste aan de strip. Je waant je compleet in Venetië.
We hebben een gondel rit geboekt, maar de wachttijd was gemiddeld anderhalf uur. We zijn daarom eerst naar het St Marks plein gegaan om te genieten van een Gelatto en het wandelend publiek.
Het plein doet heel gezellig aan. Naast de vele restaurants zijn er kraampjes en er is volop entertainment om het plein levendig te houden.
We hebben daarna wat rondgelopen bij de Canal Shops en zijn uiteindelijk naar het opstap punt van de gondels gegaan.
De gondel rit was heel leuk en je had het gezicht van Sem moeten zien, toen we aan het varen waren en de gondelier opeens begon te zingen.
Na terugkomst van de gondel rit zijn we via het naast gelegen hotel Palazzo naar de strip gegaan en bij Outback Steakhouse gaan eten. We hadden inmiddels wel honger gekregen. Bij Outback hadden we deels zicht op de Vulkaan show bij The Mirage. Na het eten zijn we hier naar toe gelopen. De uitbarsting van de vulkaan is zeer spectaculair met vuur en donder.
Daarna richting Bellagio voor de fonteinen shows, die ook heel mooi zijn.
We zijn na al de shows verder gelopen over de Strip richting the Miracle shops bij Planet Hollywood hotel.
In de Miracle Shops Mall was een stand van het merk Gizmobies, welke bescherming stickers verkopen voor telefoons, nintendo's, ipod's, ipad's en meer... Sem kijkt hier naar de nieuwe collectie en we raken in gesprek met de verkoper. Wij vertellen hem dat we het product al enige jaren kennen en tevreden zijn. Ik laat hem zien dat ik eigenlijk na twee en half jaar een nieuwe sticker nodig heb voor mijn Iphone, want deze was nu aardig versleten en laat los. Hij verteld ons dat er levenslang garantie zit op de stickers en biedt aan om hier gratis een nieuwe uit te zoeken. Ik kies weer voor dezelfde uitvoering en hij plaatst hem op mijn iPhone. Wat een service!
Na The Miracle Shop gaan we op weg naar het Paris Hotel. We komen een politieauto tegen en Sem mag samen met de agent op de foto.
Bij het Paris hotel aangekomen wilden we een Eifel toren lift toer doen. Het was er druk en moesten minimaal 50 minuten wachten. Het was inmiddels al laat en hebben besloten om dit een andere keer te doen.
Daarna nog wat rondgelopen in het Paris hotel en via de strip terug naar the Venetian.
Onderweg hebben we nog een tijdje staan kijken bij een groepje jongeren genaamd Junkdrummers, die een knap staaltje percussion (drummen met emmers, tonnen en andere materialen) op straat aan het doen waren. Zij waren echt goed en er stonden veel mensen te kijken.
Morgen gaan we naar Treasure Island.
Dag 23 - Valley of Fire / MGM Grand Las Vegas
Vanmorgen om half elf vertrokken vanuit Pioneer Lodge. Voordat we het stadje Springdale verlaten kopen we eerst nog wat croissants, donuts en juice de orange bij de lokale supermarkt. Buiten staan wat tafels en stoelen en we nuttigen het ontbijt hier. Daarna zijn we gaan rijden naar het park Valley of Fire.
Onderweg, iets voorbij het plaatsje Virgin, zien we een tradingspost met western-achtige gebouwtjes. Er staan wat lama's, herten, pony's, één ezel en één muildier.
De toegang kost één dollar per persoon en je kan er wortels kopen om aan de dieren te voeren. We kopen wat wortels en gaan naar binnen. De lama's zijn grappig, maar ze hebben niet zo'n trek in wortels.
De ezel wel, die trekt in één keer de wortel uit Demi's handen en peuzelt hem lekker op. Sem vindt de herten erg leuk en voert deze zijn laatste wortel.
We lopen nog wat rond en maken foto's. Het is een erg leuke lokatie om even te bezoeken.
Daarna vervolgen we onze weg naar Valley of Fire, welke nabij Las Vegas ligt. Het is een lange weg en gaat door een gevarieerd berglandschap. Ongeveer 45 mijl voor Las Vegas, ligt de afslag naar het park. We zaten inmiddels al weer twee uur in de auto en zijn bij een plaatsje iets voor de ingang van het park, aangeland bij de McDonalds voor een korte break. Omstreeks twee uur komen we aan bij de ingang van Valley of Fire State Park.
Er is hier geen Officièle post waar je entree tickets kunt kopen. De Nationale Parken pas was hier niet geldig. Demi en Sem gaan wat klimmen op de rotsen en vermaken zich prima. Er zitten hier veel grote gaten in de rotsen, leuk om in te verstoppen.
Bij de parkeerplaats, naast de trail naar "The Elephant Rock" staat een bus waaruit je een envelop kunt pakken en 10 dollar entree geld in moet doen. Op de envelop vul je de auto gegevens in en je naam. Hetzelfde doe je op het aangehechte betalingsbewijs. Daarna deponeer je de envelop in de bus en bewaar je het betalingsbewijs voor eventuele controle.
Het landschap van Valley of Fire State Park is enigzins vergelijkend met dat van Red Rock Canyon, welke we op dag 4 bezocht hebben. De rotsen hebben hun rode, gele en roze kleuren te danken aan de ijzerhoudende mineralen in het zandsteen, die in aanraking met de lucht zijn gaan oxideren.
Direct bij binnenkomst van het park ligt The Elephant Rock. Het is hier ontzettend warm, eigelijk veel te warm om een trail te lopen. Ik wilde toch graag deze rock zien en loop de korte trail. Eenmaal aangekomen bij "The Elephant Rock" zie ik dat deze niet zo ver van de weg door het park ligt. Je mag hier niet parkeren, maar het is wel mogelijk om vanuit de auto een foto te maken. Ik had dus voor niets deze lastig begaanbare trail gelopen in de hitte.
The Elephant Rock vertoont een opvallende gelijkenis met zoals de naam al zegt; een olifant. Je kan naar boven klimmen en onder de 4,5 meter hoge slurf doorlopen, maar ik had mijn portie al wel gehad in deze warmte (43 graden).
De volgende view was de Zeven Zusters, een formatie van rode zandsteensculpturen die direct naast de weg liggen. Tussen de zusters staan picknick tafels voor bezoekers. Het is lastig om de gehele groep op de foto te krijgen. We zijn een eindje verderop gereden om een foto te maken van de Zeven Zusters.
We hebben nog de White Domes Road genomen. Deze weg is bijna 6 mijl en erg stijl en slingerend. De weg is doodlopend en je moet dus dezelfde weg weer terug. De uitzichten zijn erg mooi. Bij Rainbow Vista hadden we het mooiste uitzicht.
Je kan hier het dal zien met rode en pastelkleurige versteende zandduinen.Er ligt ook een trail die eindigd met een uitzicht over Fire Canyon, maar wij hebben deze niet gedaan. Wij zijn doorgereden tot we de white domes zagen. De rotsen verkleuren hier continue wanneer je de weg verder rijd.
Wij zijn ongeveer twee uurtjes in het park geweest om een algemene indruk te krijgen. Als je de vele trails volgt zie je echt veel meer mooie rots formaties, maar wij vonden dit voor ons voldoende. Bij het uirijden van het park wordt ons door een parkmedewerker naar het betalingsbewijs gevraagd. We laten het zien en alles is ok.
We zijn daarna via de Interstate 15 naar Las Vegas gereden. Omstreeks vier uur kwamen we aan bij het MGM Grand Hotel. We hebben Valet Parking gedaan vanwege de enorme drukte bij het hotel. Het is vrijdag, dus top drukte in Vegas. Bij Valet Parking hebben ze onze koffers uitgeladen en 30 minuten later op de kamer bezorgd. De kamer is lekker ruim en mooi ingericht. Wij hebben hier kamer 318 op de 19e verdieping en kijken uit op de strip.
We zien het New York New York hotel en het Excalibur, het hotel waar we de eerste drie dagen geslapen hebben. MGM Grand heeft een oppervlakte van ongeveer 46 ha en er zijn 5044 kamers. Het hotel is groen verlicht door het emerald groen glas en heeft als thema de MGM films, met de leeuw als symbool. Deze zie je altijd tijdens de introductie van een MGM film. Bij de hoofdingang staat een bronzen leeuw op een statuut, welke 50 ton weegt en het grootste bronzen beeld in de US is. Het MGM Grand hotel heeft het grootste casino van Las Vegas met ongeveer 3500 gokkasten.
Het is hier echt ongeloofelijk groot en als je net aankomt heb je een plattegrond nodig om je weg te vinden. Na een paar uurtjes rondlopen weten we de weg beter te vinden.
To the 19th floor sir......
De hal naar de liften.....
De hal naar een van de zeven hotelkamer gangen...
Er zijn negentien restaurants en als je naar het zwembad loopt kom je langs ontzettend veel winkels, het lijkt wel een shopping mall. We zijn even gaan zwemmen, maar hadden hier geen privé zwembad zoals we heel vaak gehad hebben.
Het was er ontzettend druk, wellicht wel een paar honderd mensen die aan het zwemmen waren in één van de 5 buitenbaden of rivieren met watervallen. Op de terugweg naar onze kamer zien we in de gang een Best Buy express automaat staan.
Hierin zitten diverse electronica producten zoals Ipods, hoofdtelefoons, GSM's enz, die je kan kopen mbv van je creditcard of pinpas. Net zoals je een flesje cola of snoepgoed uit de automaat koopt. Heel apart.
Er zitten echte leeuwen in het Grand Lion Habitat. Wij hebben er twee deze avond gezien en hun verzorgers liepen of zaten naast de leeuwen in de habitat. Echt heel apart om te zien. Ze krijgen veel aandacht van de bezoekers.
Er lag een tijger boven op de glazen tunnel te slapen, hij was helemaal knockout.
We zijn weer naar de M&M winkel geweest. Sem wilde graag een blauwe M&M pyama, maar ze hadden deze niet meer in zijn maat, drie weken geleden. Ook nu is de collectie niet meer aangevuld. Helaas! Daarna zijn we gaan eten in het Rain Forest Café. Dit is één van de negentien restaurants die in het hotel zat. Het is er erg druk en hebben toch wel één uur moeten wachten voordat we het eten geserveerd kregen.
Na het eten hebben we de auto laten voorrijden door Valet service en zijn naar Fremont Street gereden voor de show van tien uur.
Deze keer was Queen het thema van de video show. Sem herkend de muziek want deze had hij ook gehoord bij de Orca avond show in Seaworld; Shamu Rocks. We bekijken de video show en lopen na de voorstelling nog wat rond in Fremont Street.
Je ziet hier in Old Downtown Vegas andere type bezoekers rondlopen dan bijvoorbeeld aan de strip. We kijken (om verschillende redenen) onze ogen uit. Wat een stad! Na Fremont Street zijn we over de Strip terug gereden naar het hotel. Je kan merken dat het weekend is, want het is overal even druk. Het duurde minstens 45 minuten om de Strip af te rijden en ons hotel te bereiken. We doen snel weer Valet Parking en gaan naar bed.
Gereden: 224, 7 mijl / 361,6 kilometer
Morgen gaan we naar The Venetian in Las Vegas (aan de strip).
Dag 22 - Zion NP
In het Best Western Grand hotel hebben we deze morgen lekker rustig aan gedaan. We merken de laatste dagen dat we steeds meer gewend raken aan de mooie omgevingen. Het aantal stops voor foto's wordt minder. We hebben natuurlijk ook al veel indrukken gehad in de afgelopen 3 weken. Omstreeks kwart over negen zijn naar het restaurant gegaan voor het ontbijt. Het is toch wel fijn als je hotels hebt geboekt waar een ontbijt bij zit. Het scheelt veel tijd in de ochtend. Maar een Denny's op z'n tijd is ook erg lekker.. Dit hotel is heel mooi en gunstig gelegen aan de toegangsweg naar Bryce Canyon NP.
Tijdens het ontbijt worden we aangesproken door een Nederlands stel. Zij herkenden ons van de foto's op het reisblog enhadden het reisschema gezien. Ze vonden de informatie in het reis schema handig nu ze hier ook zijn. We kletsen wat over hun belevingen en wensen elkaar nog een fijne vakantie. Tijdens het ontbijt realiseer ik me dat we zijn vergeten om naar hun namen te vragen, maar ze laten vast nog wel een reactie achter. Wat een toeval dat we hier in de US mensen ontmoeten die ons reisblog hebben gelezen.
Omstreeks elf uur zijn we gaan rijden naar Zion National Park. Bij het verlaten van Bryce rijden we weer door Red Canyon. Omdat de wegwerkzaamheden nu opgeschoven zijn, kunnen we meer stoppen voor het nemen van foto's.
Sem en Demi willen graag klimmen op deze mooie rode rotsen en gaan helemaal naar boven. Deze foto is genomen in uiterste telestand van de camera, maar helaas lijkt het nu of ze voor een grote rots staan. Ze hebben echt moeten klauteren om hier te komen.
Bij de plaats Carmel stoppen we om te tanken en Nicole ziet binnen in de shop een paar leuke T-shirts voor mij en Sem. We kopen deze en vervolgen onze weg. Even verder op bij Zion Mountain Ranch, zien we een groep buffels staan. We stoppen en maken foto's van deze enorme beesten.
Vlakbij de parkeerplaats zien we een oude huifkar staan waarin veel kuikentjes zitten. Ze lopen wat rond in de bak van de huifkar en erg grappig om te zien. Sem en Demi kijken een tijdje naar deze grappige kuikens en maken wat foto's. We gaan daarna snel weer verder naar Zion.
Omstreeks half twee zien we het entrance bord van Zion National Park al te staan. Traditioneel maken we hiervan een foto en rijden het park in.
Wij rijden binnen via Zion Mount-Carmel Highway en zien kort na binnenkomst de meest opvallende rots in Zion, namelijk Checkerboard Mesa.
We nemen foto's envervolgen onze weg door de eerste tunnel in dit park.
Na deze tunnel ligt de Canyon overlook trail. Een mooi gebied met zeer indrukwekkende rotsen.
Daarna passeren we de tweede tunnel welke een stuk langer is. Deze is in 1930 aangelegd en erg smal. Voertuigen breder dan twee meter veertig mogen hier niet doorheen. Ook moet je hier wachten om er doorheen te mogen rijden, want het is maar éénrichtings verkeer.
Daarna vervolgen we de weg naar Canyon Junction. Hier heb je een afslag naar Zion Canyon Scenic Drive, maar deze is niet toegankelijk voor auto's. Hier rijden alleen de shuttle bussen naar de verschillende uitzichtpunten en trails. Je mag hier alleen met de auto in als je een vergunning hebt, die je krijgt wanneer je een overnachting hebt geboekt bij Zion Lodge. Wij vervolgen onze weg richting South Entrance en stoppen regelmatig onderweg bij mooie uitkijkpunten.
We rijden het nationale park uit en komen aan in het naast gelegen plaatsje Springdale waar alle hotels en restaurants zijn. Onderweg passeren we Zion Canyon Theater en Zion Canyon visitor center. Ons hotel Pioneer Lodge ligt hier ook en we checken in.
Onze kamer was eigenlijk op de tweede verdieping, maar we hebben gevraagd of er een kamer beschikbaar was op de begane grond. De dame bij de receptie was zo vriendelijk om wat te verschuiven. Dit scheelt weer drie zware koffers tillen via de trappen, want bij lodges zijn er meestal geen liften.
Demi en Sem zijn even een uurtje gaan zwemmen in het zwembad.met een prachtig uitzicht op de mooie bergen. Omstreeks 4 uur zijn we naar het plaatsje Virgin aan de UT-9 gereden. We zijn niet meer de scenic drive met de shuttlebus gaan doen. Deze rit duurt minimaal 90 minuten zonder uit te stappen bij viewpoints of trails. De shuttle frequentie was zo'n vijftien tot twintig minuten. Je moet dus regelmatig wachten op de shuttle bussen en het is hier erg warm. De lucht was ook al donker aan het worden en het weer kan in Zion erg snel veranderen. We hadden geen zin in een onweersbui, terwijl we daar buiten zijn. We hebben besloten om over de Kolob Terrace Road te rijden.
Deze weg gaat vrij snel stijl slingerend omhoog en onderweg kan je loslopende paarden en koeien tegenkomen. Het gebied is prachtig en ook hier wisselt de omgeving zich snel af in kleuren en vormen.
Nadat we enige minuten op de Kolob Terrace road aan het rijden zijn, begint het plotseling te onweren en stevig te regenen.
Onderweg passeren we diverse trails waaronder Left Fork en Hop Valley Trail.Bij deze laatse trail kan je na 11 kilometer uitkomen bij de Kolob Arch in het Kolob Canyons gedeelte van Zion. Wij zijn op de Kolob Terrace road blijven rijden tot aan Wildcat Canyon Trail. Het was jammer dat het veel regende tijdens onze rit, maar de uitzichten via deze weg waren geweldig mooi, ondanks de steile klimmen die we af en toe hebben moeten nemen.
Graag hadden we doorgereden naar Lava Point waar je een 360 graden uitzichtpunt hebt op de omgeving, maar we moesten dezelfde weg ook nog terug en de lucht bleef maar donker, ondanks dat de regen toch nog even gestopt was.
We waren inmiddels al één uur onderweg en zeker nog niet op de helft van de Kolob Terrace road. Ik heb de complete rit naar beneden op video vast gelegd en zal deze wanneer we thuis zijn op Youtube plaatsen. Hier is dat niet te doen vanwege de beperkte bandbreedte die je krijgt op wifi. Elke dag Foto's uploaden is al erg tijdrovend...
Bij terugkomst op de UT-9 zijn we weer naar Springdale gereden en bij het Pioneer Lode restaurant gaan eten. Springdale is een leuk plaatsje met een aantal hotels, winkeltjes, galerijen en restaurants. We hebben even wat rondgelopen en zijn naar ons hotel gegaan. De zonsondergang kan hier erg mooi zijn en plotseling zien we een regenboog.
Aan het einde van dag zijn we natuurlijk nog even in de Spa geweest. Ondanks dat het heeft geregend blijft het warm.
In het bubbelbad hebben we nog wat zitten praten met een gezin uit Phoenix. Later kwam er ook nog een stel uit Eindhoven en Massachusetts bij zitten. Om tien uur zijn we naar de kamer gegaan om te gaan douchen en daarna naar bed (de kids).
Gereden: 143,1 mijl / 230,3 kilometer
Morgenvroeg gaan we het laatste park bezoeken en weer de drukte in... Las Vegas!
Dag 21 - Bryce Canyon NP
Vanmorgen hebben we voor de verandering het eens rustig aan gedaan en heerlijk uitgeslapen. De Days Inn is een vrij nieuw hotel en de kamer was ruim en luxe. We zijn omstreeks negen uur gaan ontbijten en ook hier was weer een wafelijzer. Na het uitchecken zijn we naar de naast gelegen Shell pomp gereden om de autobanden op te pompen. Deze hebben na de vele mijlen die we gereden hebben en de hitte hier, wat extra lucht nodig. Even wennen aan de maten hier want ze werken niet met Bar druk, maar met PSI druk. Na het oppompen van de banden zijn we omstreeks kwart voor tien richting Bryce NP gaan rijden.
We hadden gisteravond al besloten dat we niet de Cottonwood Road gingen doen. Deze schijnt prachtig te zijn, maar 75 mijl over onverhard wegdek zagen we eigenlijk niet zitten. En daarna nog zo'n 78 mijl naar Bryce. Dit kost te veel tijd en inspanning. Ook moeten we toegeven dat je na zo'n 21 dagen ook wel een beetje verzadigd raakt van de vele rotsen en uitzichten. De kinderen hebben al genoeg rotsen gezien, dus we beperken ons vandaag tot alleen Bryce Canyon NP.De rit naar dit park is toch wel 152 mijl. We raken steeds meer gewend aan de mooie omgeving want tot aan Red Canyon zijn we niet meer gestopt om foto's te nemen. Die Amerikanen zijn verwend hoor met dit soort natuur wonderen. Voordat je Bryce Canyon inrijdt passeer je eerst Red Canyon wat een 18 mijl voor Bryce Canyon ligt. Red Canyon is heel mooi om te zien.
Er zijn hier wegwerkzaamheden en we moeten even wachten omdat er maar één rijstrook is. Het duurt even voordat we door mogen rijden en westoppen bij het eerste uitzichtpunt.
Er stopt een camper en daaruit komen een man en vrouw met twee dochters uitgestapt. De vrouw spreekt ons aan om een foto te nemen van Nicole, Demi en mij (Sem zat nog in de auto, had geen zin om er uit te komen). Het zijn ook Nederlanders en we raken in gesprek. We hebben ruim een half uurtje met ze staan kletsen over hun belevingen en die van ons. Wij waren ook benieuwd of het reizen met een camper beviel. Ze waren er erg enthousiast over, al deden ze er niet in douchen, want dat was een beetje te krap.
Het zijn ook Brabanders en informeren waar wij vandaan kwamen, want ze hoorden namelijk een vergelijkend accent. Zij woonden dicht uit de buurt, namelijk Breda. We wensen elkaar nog een fijne vakantie en eindigen het gesprek met een houdoe! We rijden een tijdje achter hun camper aan en stoppen dan net voor de afslag naar Bryce, bij Subway voor een broodje.
Na de lunch rijden we verder en na tien minuten zien we in de verte het geboekte hotel in Bryce City. We checken in bij het Best Western Grand Hotel en konden gelukkig al op de kamer. Dit hotel is vrij nieuw en onze kamer is op de vierde verdieping. Gelukkig stonden er voldoende bagage trolley's.
En ook deze kamer is weer zeer ruim en luxe ingericht.
We gaan snel verder naar Bryce Canyon. De ingang was maar vijf minuten rijden vanaf het hotel.
Bryce Canyon is een heel mooi nationaal park met veel vreemdsoortige natuurlijk gevormde amphi-theaters. De wanden bestaan uit verschillende lage zand, kalk en leisteen. Onderweg naar de ingang zien we een klein hert in de wei lopen. We stoppen en maken een foto. Deze trekt zich niets aan van de belangstelling en graast op z'n gemak door.
We rijden helemaal door naar het eindpunt Rainbow Point. We hebben dit gedaan omdat dan alle uitzichtpunten aan de rechterzijde liggen.
Op de weg terug stoppen we bij diverse uitzichtpunten zoals Yovimpa Point:
Black Birch Canyon:
Ponderose Point:
Bij Ponderosa Point zien we twee grote zwarte raven. Zij trekken veel aandacht van de bezoekers, maar zelf trekken ze zich niets aan van de mensen om zich heen. Deze beesten zijn ontzettend groot en hebben iets mysterieus...
Aqua Canyon Point:
Natural Bridge:
Bij meerdere uitzichtpunten zien we squarels die lekker brutaal de bezoekers opzoeken voor eten. Iedereen wil die grappige beestjes fotograferen. Soms trekken ze meer aandacht dan de canyon zelf, wanneer deze grappige beestjes opduiken bij een viewpoint
Farview Point:
Ook hier zitten weer die grappige rakkers....
Daarna zijn we doorgereden naar Bryce Point:
Bij Bryce point worden we aangesproken door een Amerikaanse, die aanbied om een familie foto te maken. Uiteraard vraagt ze waar wij vandaan komen. Als ze hoort dat we Nederlanders zijn, verteld zij dat ze ook in Amsterdam is geweest. Haar man werkt namelijk voor Philips Medical in de US. Haar man en dochter waren in de auto aan het wachten, want die hadden het helemaal gehad met al die rotsen. Erg jammer dachten wij, want Bryce Point was eigenlijk het mooiste uitkijkpunt wat wij gezien hebben in Bryce Canyon. We nemen afscheid van haar en lopen verder naar het einde van Bryce Point om te genieten van het geweldige uitzicht.
Bij zo'n mooi uitzicht hoort natuurlijk een romantische foto (genomen door Sem).
Na diverse foto's te hebben genomen van het uitzicht rijden we terug naar Bryce City.Op de weg naar de ingang zien we een groep herten grazen en stoppen langs de kant van de weg voor foto's.
Nadat we het park verlaten hebben, kijken we nog wat rond in de winkeltjes bij old town Bryce en maken buiten nog wat grappige foto's.
Daarna zijn we gaan eten by Ruby's Inn aan de overzijde van het hotel. Er zijn hier niet veel restaurants, maar Ruby's Inn was een goede keuze.
We hebben hier lekker gegeten en daarna de dag afgesloten.
Gereden: 194,7 mijl / 312 kilometer
Morgen gaan we naar Zion National Park