Zuidwest USA 2011

Dag 12 - Disneyland of........

Vanochtend hebben we het rustig aan gedaan.

We hebben beneden in het hotel, bij Starbucks een ontbijt genomen. We zijn daarna richting Disneyland gereden. We hebben besloten om niet de shuttlebus van het hotel te nemen. Dit was in totaal maar 2 dollar goedkoper dan met eigen auto te gaan en deze te parkeren bij Disneyland. Het voordeel is nu dat we niet op de shuttlebus moeten wachten.

Aangekomen bij Disneyland worden we omgeleid naar een tweede parkeerterrein. Nadat we door de ingang van het parkeerterrein zijn gereden, komen we tot de conclusie dat deze erg dicht bij het hotel ligt. Dat schiet lekker op! Het is vandaag de warmste dag van de week en het lijkt er op dat een dagje Disney vandaag er populair is. Het is dus erg druk

Frown
. Er staan lange rijen bij de opstapplaatsen van de shuttlebussen die je naar het park brengen. We gaan nu twijfelen... zullen we doorgaan met het plan om naar Disneyland te gaan en waarschijnlijk de gehele dag in lange rijen voor de attracties te staan? Of besparen we ruim 320 dollar aan entree en gaan we hiervoor shoppen?

We hebben het gevraagd aan Demi en Sem en de keuze was gevallen op shoppen! We zijn naar de auto gelopen en vertrokken richting de shopping malls.... Onderweg eerst nog even de iPad opgehaald in het hotel ( welke nu maar 1 straat verder lag) en naar Anaheim Gardenwalk gereden. Dit is een openlucht winkelcentrum (mall), maar voor Amerikaanse begrippen, niet zo groot. Nicole was de eerste die wat gekocht heeft bij de Black&White store. Echt een winkel voor Nicole

Laughing
. Daarna zijn we naar Westfield shopping mall gereden, net iets buiten Anaheim. Dit was dus wel een groot winkelcentrum, waarin vele winkels en restaurants zitten. Er zat zelfs een bioscoop in, waar je voor 2 dollar de meest recente films kunt zien. Kids naar de movie en ouders anderhalf in alle rust shoppen. Jammer dat Sem en Demi nog niet goed Engels kunnen, haha.. We zijn ook de popcorn store binnen gelopen, waar ze allerlei smaken popcorn hebben. We kregen een paar samples om te proeven en zijn met een grote zak naar buiten gelopen, met daarin de smakencaramel en kaneel. Erg lekker...

Even daarna zien we een dierenspeciaalzaak.

Hier verkopen ze allerlei accessoires voor honden, maar je kunt hier ook honden kopen.

De zaak is erg trendy en er zijn zelfs knuffelhokjes waar je even samen kan zitten met je eventuele kameraad. Heel apart!

Voor de lunch zijn we naar een foodarea gegaan, waar 8 zaken zitten die eten aanbieden, en waar één centraal zitgedeelte is waar je het eten kan nuttigen. We zijn weer voor de Subway gegaan. Toch een beetje het gevoel dat we ook gezond eten, met al dat fastfood aanbod hier.

Na de lunch zijn we in de winkel Nordstrom aangeland, wat een beetje op een Bijenkorf lijkt, maar dan een paar slagen groter. Demi heeft haar ogen laten vallen op een paar Uggs laarzen, maar ze ziet ook de allerlaatste trend van Uggs hier, namelijk veterloze gympies. Ze past deze en is erg trots dat ze voor de winter al een kleine dames maat nodig heeft, namelijk size 6. Ze kan niet beslissen en gaan verder. Voor Sem hebben we leuke All Stars gezien met een zwarte neus. Deze uitvoering hebben we tot nu toe nog niet gezien. De meeste All Stars hebben namelijk een witte neus. Zijn maat is er helaas niet, maar de verkoper checked of deze eventueel in San Diego liggen. Ze zijn daar op voorraad en hij heeft ze voor ons gereserveerd. De verkoper schrijft voor ons het adres op, dus dat gaat helemaal goed komen (met behulp van de TomTom). Sem heeft het hier nu wel gehad en wil nog even naar de Target (groot warenhuis/supermarkt), die dicht bij het hotel ligt. Hij wil daar vandaag iets kopen en we hebben ook nog lijm nodig om Nicole haar slippers te repareren.

We hebben vandaag lekker geshopped, maar niet veel gekocht. Maar dat gaat vast nog wel goed komen

Wink
. We zijn nog even lekker gaan zwemmen en bubbelen in de Spa, zoals ze dat hier noemen.

Sem wilde deze avond graag gaan eten bij Danny's. Deze ligt aan de overzijde van het hotel, dus lekker makkelijk. We hebben hem wel door... waarom hij hier zo graag naar toe wil. Ze hebben bij Danny's namelijk leuke speelautomaten staan en deze vindt Sem helemaal geweldig. Tot nu toe hebben wij bij Denny's alleen nog maar ontbijt gehad, dus we zijn benieuwd naar de menukaart. Het is een eenvoudig restaurant keten waar je lekker en snel kunt eten. In de ochtend is het altijd druk, maar deze avond niet. Voor een toetje gaan we nog even naar de Gouden M en bestellen een Sundae Caramel. Demi ziet hier coupons liggen voor Seaworld. Het is een speciale aanbieding via McDonalds waarbij je per persoon 20 dollar korting krijgt op een toegangskaart. Ik lees de details en het is alleen geldig voor een bepaald postcode gebied. We nemen ze mee en zien wel...

Vandaag was een echte relax dag en hebben het rustig aangedaan...

Gereden: 21,7 mijl / 34,9 kilometer

Morgen gaan we naar San Diego

Dag 11 - Los Angeles

Los Angeles, hmm.... toch niet echt onze stad!

Vandaag was misschien tot nu toe, de minst interessante dag van de vakantie. Het is niet dat deze niet leuk was, maar gewoon minder indrukwekkend of interessant. Vanmorgen zijn we naar de HOLLYWOOD letters vertrokken en hebben direkt ook kennis gemaakt met de nadelen van deze stad... Drukte en File! We hebben ruim twee uur langzaam gereden over een afstand van 28 mijl, zelfs de almighty TomTom wist geen file oplossing te bedenken. En dat allemaal voor een paar witte letters op een berg

Laughing

Maar het is wel zo dat ze kenmerkend zijn voor LA. We zijn richting Lake Hollywood gereden en via Canyon Lake Drive naar boven gereden. In de verte zagen we de letters al aan de horizon verschijnen. De weg naar boven was kronkelig en stijl, maar dat waren we inmiddels al gewend. Helaas konden we niet helemaal naar boven rijden, want er stond een bord met 'Road Closed'. Dit geldt natuurlijk niet voor een eigenwijze Nederlander!De weg was inderdaad niet al te best en werd steeds steiler en smaller. Hier wil je echt geen tegenliggers tegenkomen. Een eindje verderop konden we inderdaad niet meer verder vanwege wegwerkzaamheden en nood gedwongen omdraaien. Dat laatste was sneller geschreven dan werkelijk gedaan. Zo'n Amerikaanse SUV keer je niet zomaar even om, in een zeer smal en stijl straatje. Daarnaast hadden andere mensen gezien dat wij door het 'Road Closed Sign' waren gereden en dat bracht hun op hetzelfde idee. Bij het omkeren kwamen wij deze mensen tegen en tijdens het naar beneden rijden. Al met al hebben we heel veel moeite moeten doen voor een foto van een paar witte letters
Laughing

Daarna zijn we doorgereden naar Hollywood Blvd. Het was hier erg druk en ontzettend veel mensen liepen over de 'Walk of Fame', op zoek naar hun favoriete ster. Hier liggen tegels welke gegraveerd zijn met goud gemarkeerde sterren met daarin namen van beroemdheden, zoals artiesten, zangers en acteurs, maar ook filmsterren zoals Donald Duck en Mickey Mouse.

Gelukkig konden wij de auto parkeren aan de boulevard. Er zat zelfs nog tijd op de parkeermeter. We hebben wat tijd op de parkeermeter bijgekocht en zijn over de Blvd. gaan wandelen. Grappig is dat deze niet alleen met Quarter Dollars werken, maar ook met een creditcard. Gewoon de VISA or Mastercard door de gleuf halen, parkeerbedrag intoetsen en klaar! Er was geen pincode nodig? Over parkeertarieven in de US kan Nederland nog wat leren. Een half uur parkeren in een stad als LA kost 50 dollarcent. En net als in Amsterdam is ook de ruimte in LA zeer beperkt en duur. BijGrauman's Chinese Theatre is het erg druk en er staan veel mensen in outfits van filmartiesten om samen op de foto te gaan. Uiteraard voor $$$.

Dit historische filmtheater heeft een vloer waarin de hand en voet afdrukken van beroemdheden te vinden zijn. Vandaag stond er een replica van Marilyn Monroe.

Demi vondt het wel leuk om samen met deze celebrity op de foto te gaan. Even verder op zien we de ster van Britney Spears, waarvan we ook een foto nemen. Je merkt wel waar de meest favoriete sterren liggen... daar is het vaak wat drukker! Terug wandelend naar de auto zien we een cameraploeg, welke opname's aan het maken zijn met jonge kinderen die zij uit het wandelend publiek selecteren.

Wij worden ook door hun aangesproken, maar willen verder lopen omdat onze parkeermeter afliep. Daarnaast is het hier ontzettend warm en druk. Kort daarna zien we disney sterren op de walk of fame liggen en nemen de laatste foto's in Hollywood Blvd.

LA vinden we een beetje vergane glorie.. Het is er rommelig en er ligt veel zwerfvuil langs de wegen. Ook is de kwaliteit van de wegen erg slecht. Sommige mensen zijn er lyrisch over, wij hadden er niet zoveel mee. In onze ogen, eigenlijk veel drukte om weinig... Op de terugweg naar het hotel zijn we via Beverly Hills gereden, een upperclass wijk in LA.

Veel beroemdheden hebben hier een huis, maar of ze er ook wonen? Er rijden veel toerbussen door de wijk, om de woningen van de rijken der aarde te laten zien. Het laatste drukke punt wat wij passeren is 'Rodeo Drive'.

In deze exclusieve winkelstraat zijn alle grote Europese en Amerikaanse modeontwerpers vertegenwoordigd. De drie 'blocks' tussen Wilshire Blvd en Santa Monica Boulevard zijn het meest exclusief. Hier kan men een paar sokken kopen voor $80, of een mooi nieuw pak voor $10.000. Het is maar wat je wilt, natuurlijk. Eenmaal bij het hotel aangekomen, gaan de kids en Nicole zwemmen. De temperatuur in Calforniè is lekker, veel aangenamer dan Nevada.

Ik ben iets gaan doen wat ik in mijn hele leven niet vaak gedaan heb! Na 11 dagen in de USA te zijn, begint de vuile was van 4 personen zich aardig op te stapelen. Op naar de 'Coin Laundry', een wasserette. Deze ligt een paar blokken van ons hotel vandaan. Met 4 zakken wasgoed, heb ik een extra grote wasmachine uitgezocht en alles erin gestopt. In de hoek van de wasserette stond een machine waar je voor $1,50 wasmiddel en voor hetzelfde bedrag wasverzachter kon kopen. Daarna heb ik een aantal dollar biljetten bij een automaat omgewisseld voor quarters, want deze had ik nodig voor de droger en wasmachine. Aha.. vandaar de naam 'Coin Laundry'

Wink
. Eight quarters in de wasmachine gedaan, wasmiddel en wasverzachter erin, draaien maar.... Nou, daar sta je dan te wachten tussen voornamelijk Mexicaans sprekende Amerikanen. Het is hier aardig druk. Er komen mensen die drie tot vier wasmachines of drogers tegelijk aanzetten. Dit komen ze natuurlijk wel doen met een grote GMC/Lincoln/Ford of Chevrolet SUV! Waarom dan geen wasmachine voor thuis, vraag ik me dan af? Heb even rondgelopen in de winkels die naast de wasserette lagen en na ongeveer 50 minuten was de wasmachine klaar. Daarna een wasmand gepakt en alles in de droger gestopt. Dit kostte $0,25 per 10 minuten. De machines die hier staan zijn van Amerikaans formaat, enorm groot dus. In deze wasserette staan veel machines en het is een komen en gaan van mensen. Na twee droogbeurten heb ik alles bij elkaar verzameld en met één ervaring rijker naar het hotel gereden. Nicole heeft op de kamer alles nog even glad gestreken en voorlopig hebben we weer schone kleren. Na deze ervaring zijn we gaan eten bij een Australisch steakhouse 'Outback'

Dit was de eerste Outback die wij gezien hebben waar je buiten kon eten. Heel vaak moet je hier bij binnenkomst even wachten voor een beschikbare tafel. Na ongeveer 10 minuten was er een tafel vrij en hebben we heerlijk gegeten.

Elke avond worden we door Disneyland vanuit onze hotelkamer getrakteerd op prachtige vuurwerkshows. Deze zijn geweldig om te zien en duren ongeveer 15 minuten. Elke avond kijken we naar deze show uit. Een vuurwerkshow als deze, hebben wij nooit eerder gezien. Echt geweldig!

Gereden 'not much': 96 mijl / 154,5 kilometer

Morgen gaan we naar Disneyland

Dag 10 - Piedras Blancas/Madonna Inn/Solvang/Anaheim

Vandaag hebben we weer een flinke afstand moeten afleggen. Het San Simeon Pines Resort hotel was een goede keuze. Het ligt direct aan Coast Highway One en de kamers zijn netjes. Je moet wel van het bloemetjes motief houden. Engelsen zullen dit gegarandeerd geweldig vinden

Wink

We hebben allemaal prima geslapen. Ze hadden hier wel de kleinste Queen-size bedden die wij ooit gezien hebben.

Ook hier is het ontbijt inbegrepen. In het restaurant is het aardig druk. Het ontbijt is simpel, maar voldoende. We hebben een bagel getoast plus wat koffie koeken en muffins genomen. Het afschillen van het gekookte eitje was nog een hele klus... zo vroeg op de ochtend! Aan onze tafel kwam een jong stelletje uit Zweden zitten. Wij hebben nog even met ze zitten praten over hun vakantie en onze rondreis. Zij waren op doorreis naar San Francisco, waar wij gisteren zijn geweest.We ze nog wat tips gegegeven over Yosemite, waar ze na San Francisco naar toe wilden gaan. Een grappig detail in dit hotel: Er is een open haard in het restaurant met daarnaast kerstbomen! En dit decor, midden in de zomer

Laughing

Na het ontbijt zijn we weer naar Piedras Blancas gereden, wat eigenlijk niet meer op de route ligt. Sem en Demi wilden nog een keer graag de zeeolifanten zien.

Na de zeeolifanten zijn we richting San Luis Obispo gereden, waar het beroemde Madonna Inn hotel gelegen is.

Het hotel heeft een exclusieve uitstraling, echter alles is kitscherig in de kleur roze.

Beetje efteling-achtig! We hebben even rondgelopen en het was ontzettend druk in het restaurant. Er is hier ook een kleine bakkerij, waar ze allerlei taarten verkopen.

Je raadt het waarschijnlijk al.... ook deze zijn voornamelijk in de kleur roze.

We hebben foto's gemaakt en zijn daarna naar een nabij gelegen donut store gereden. De keuze was hier reuze. We hebben een aantal verschillende smaken besteld en samen met een koffie / orange juice opgepeuzeld. De eigenaresse kwam uit Taiwan en we hebben nog even met haar zitten praten. Ze wilde alles weten over wat we allemaal al gedaan hadden en nog gingen doen. De donuts waren trouwenserg lekker....

Onze volgende stop was Solvang, een plaatsje opgericht in 1911 door een aantal Denen.

De gebouwen enhuizen zijn hier gebouwd naar Deense architectuur, wat een heel apart aanzicht geeft. Het is hier in Solvang lekker druk en we hebben enige tijd rondgelopen. Er zijn voornamelijk veel winkeltjes en restaurantjes hier. Kortom, een leuk toeristisch plaatsje.

Sem koopt alvast een klein kadootje voor de verjaardag van Nicole, welke we in San Diego zullen vieren. De gehele dag heeft hij de verrassing, goed verborgen weten te houden. In Solvang staan ook een aantal windmolens, wat enigzins een link met holland legt.

Het geheel doet allemaal erg toeristisch aan, maar zeer leuk om te bezoeken. En tot onze verbazing zit er ook een Rabobank in Solvang, waar we nog even wat dollars gepind hebben. Dezegaan namelijk erg hard ....

Op de heenweg, net voordat we het plaatsje Solvang binnenrijden, zagen we een aantal struisvogels lopen. Op de terugweg ontdekken we dat het een struisvogel boerderij is.

Je mag hier op de boerderij rondlopen en de struisvogels eten geven. Ze vragen wel entree. Amerikanen weten heel goed wat commercie is ;-) Het is erg leuk om zo dicht bij de struisvogels te komen. Dit maak je niet zo vaak mee en jeetje, wat zijn die beesten groot als je er voor staat. We kopen voer voor de struisvogels, wat overigens maar 1 dollar kost. Je krijgt dan voederbak, welke op een stofblik is gemonteerd, zodat je deze goed kan vasthouden tijdens het voeren.

De struisvogels pikken tamelijk hard in de voederbak. Ze staan gegroepeerd, dus grote volwassen beesten bij elkaar, wat jongere en er zijn ook nog jonkies.

Deze laatste zijn niet zo gretig op het voer, de anderen zijn er als de kippen, ehh.. struisvogels bij, wanneer je met het stofblik vol voer langs loopt. We hebben nog een aantal keer extra voer gekocht, want de bak was zo leeg gepikt.

We verlaten de struisvogel farm en gaan op weg richting Santa Barbara. Onderweg stoppen we bij Camino Real Marketplace. Dit is een plaats aan de zuidkust waar de eerste big-box winkels zich vestigden. We wilden de winkel Costco binnen lopen, maar hiervoor moest je een toegangspas aanvragen bij de balie.De winkel lijkt een beetje op een Makro/Sligro. We hebben geen zin om dit te doen en gaan naar de MacDonalds voor een verkoelende milkshake. De weg van Cambria naar Anaheim was ontzettend lang, en op het laatst slaapverwekkend. Je raakt soms vermoeid van het lange rijden. Deze keer was het echt soms vechten om niet in slaap te doezelen. Onze planning was om naar Malibu te rijden, maar het werd al schemerig en we wilden ook weer niet te laat in Anaheim aankomen. We hebben toch maar besloten om in één keer door te rijden en niet meer via het geplande Malibu / Venice. In deze omgeving worden de snelwegen breder met maar liefst 5 banen en soms 6 rijstroken. Helaas betekend dit niet dat hierdoor ook de doorstroming van het verkeer beter is . Wat een druk verkeer hier! Zoiets zijn wij niet gewend in ons kleine kikkerlandje, met hooguit twee of drie autorijbanen en dan heb je hier ook nog fly-over banen. Het lijkt wel een bord spaghetti aan autorijbanen. We passeren veel afslagen met bekende namen zoals Malibu, Hollywood, Venice etc, en bereiken omstreeks half acht Anaheim (een buitengebied van LA). In deze plaats is Disneyland gevestigd, wat je direkt merkt als je de plaats binnen rijdt.

De hotelkamer van het Doubletree by Hilton hotel is prachtig. We hebben hier een suite, waarbij de woonkamer gescheiden is van de slaapkamer en badkamer. Bij aankomst kregen we warme chocolade koekjes aangeboden. Nou, die gingen er wel in na zo'n lange reis.

In het hotel zit een Disney center en jawel, een Starbucks café! Morgen dus lekker bakje koffie. De gewone amerikaanse versie is een combinatie van koffie en thee, slootwater dus...

Gereden: 299,7 mijl / 482,3 kilometer

Morgen gaan we naar LA

Dag 09 - Winchester Mystery House/Mystery Spot/Cambria

Vanochtend de koffers weer gepakt.

Nicole en Sem zijn naar de bakker gegaan voor een ontbijt. We hebben uitgechecked en zijn omstreeks 9 uur vertrokken naar Winchester Mystery House in San Jose.

De TomTom bracht ons perfect naar de plaats van bestemming. Het was er niet druk en konden deelnemen aan de 11 uur toer. De toegangsprijs voor dit mysterieuze huis is aardig aan de hoge kant. Voor 4 personen zijn we 100 dollar kwijt.De rondleiding is met een gids. We lopen met een kleine groep door het huis omdat je anders de informatie niet goed kan verstaan en je moet ook dicht bij de gids blijven, want anders raak je de weg kwijt in dit grote huis met een wirwar aan gangen en zeer vreemde eigenschappen.

Het huis was van Sarah Winchester. Toen zij in 1831 weduwe werd, liet haar echtgenoot haar een fortuin na. Hij was de vicepresident van de Winchester Rifle fabriek en behoorde tot een van de rijkste families in de VS. Sarah was bijgelovig en dacht dat zij haar jong geboren kind en man verloren was door kwade geesten, die door Winchester geweren waren gedood. Een geraadpleegd medium uit Boston bevestigde haar dit, en zij zou alleen maar rust kunnen krijgen als ze een huis zou kopen, dat ze gedurende haar hele leven zou uitbreiden en waar onafgebroken het geluid van bouwen te horen zou zijn. Sarah kocht een boerderij in de Santa Clara Vallei in Californië en nam een ploegtimmerlieden in dienst die tot aan haar dood, 38 jaar later, onafgebroken allerlei verbouwingen uitvoerden. Het resultaat is het meest bizarre huis dat je je kunt voorstellen. Zeven verdiepingen hoog, 6 hectare groot, met 160kamers, 10.000 ramen en 40 trappen. In de loop van de jaren werden er niet minder dan 750 kamers gebouwd, maaromdat het geklop nooit mocht stoppen, liet Sarah het grootste deel ook weer afbreken of verplaatsen. Ook van binnenis het huis bizar. Er is een deur die toegang geeft tot een kast die nog geen twee centimeterdiep is, terwijl een kastdeur dan weer naar een suite van zo'n dertig kamers voert. Een trap telt 44 treden en draaitzeven keer rond, terwijl hij maar 2,5 meter hoog is, een andere trap leidt naar het plafond. Omdat geesten geenschaduw hebben, werd het huis trouwens zo geconstrueerd dat ook menselijke wezens er nooit een schaduw afwerpen. In totaal besteedde mevrouw Winchester bijna 5,5 miljoen dollar aan haar bizarre huis. Zij had per dag ruim 1000 dollar te besteden, wat in die tijd een enorm hoog bedrag was. Ze betaalde haar personeel erg goed, namelijk drie dollar per dag kontant, maar ze was geen gemakkelijke vrouw om voor te werken en veeleisend. Enige tegenspraak of tegenvallend resultaat betekende je laatste werkdag. Om die reden betaalde ze per dag kontakt en hield niet van administratie.Op het laatst had ze een huis gebouwd op 6 hectare grond met 160 kamers, 13 badkamers, 6 keukens, 40 trappen, 47 open haarden, 2000 deuren 10.000 ramen en èèn op maat gemaakte douche met warm en koudwater kraan, wat voor die tijd zeer uniek was. Als je er rond loopt zie je merkwaardige dingen. Veel trappen en deuren gaan nergens naar toe... ze komen bijvoorbeeld uit op buiten, een andere trap, het plafond of gewoon een kast? Sarah Winchester was haar eigen architect. Naar zeggen hadden goede geesten inspraak op haar bouwwerken, welke ze verkreeg tijdens haar seances. Zij had ook een obsessie met het nummer 13. Heel veel dingen die in het huis geinstalleerd zijn bestaan uit het getal 13, wandpanelen uit 13 stuks, 13 ramen, 13 plafond delen, 13 treden in een trap, 13 badkamers, 13 putjes in de wastafels en de seance kamer had bijvoorbeeld 13 kledinghaken. Volgens de gids wordt het huis nog steeds beheerd door geesten. Ze nemen nog steeds rare geluiden en zaken waar... Leuk verteld! Maar of het waar is.... Het was interessant om dit alles te zien, maar duurde iets wat te lang voor Demi en Sem.We hebben hier ruim 1 uur en 15 minuten rondgelopen met de gids. Volgens hem is de afstand die wij via de vele vertrekken en gangen gelopen hebben ruim anderhalve mijl. Na de tour zijn we naar de tuin gelopen en hebben daar foto's gemaakt. Binnen was het niet toegestaan om foto's te maken.

Na Wynchester Mystery House zijn we naar Santa Cruz gereden. Daar hebben we in een specialiteiten supermarkt een broodje en een tosti laten maken. De afmetingen van porties zijn hier enorm! Echt niet normaal groot! We zijn buiten in het zonnetje gaan zitten om te lunchen. Vanuit de supermarkt was het nog 10 minuten rijden naar Mystery Spot.

Alleen al de weg naar Mystery Spot is mysterieus. Er staan enorm grote bomen langs de weg en deze loopt stijl en kronkelig naar boven. Eenmaal boven aangekomen, hebben we geinformeerd naar de eerst beschikbare toer. Deze was pas om 6 uur en hierdoor konden we deze anti- zwaartekracht spot jammer genoeg niet doen. We zijn doorgereden en hadden nog ruim drie uur te gaan over coast highway 1 naar Cambria.

Highway 1 is echt schitterend en loopt langs de kustlijn van California.

De weg is kronkelend met veel klimmetjes en afdalingen. We zijn de afgelopen paar dagen hierin goed getraind en merken dat het steeds vlotter gaat. Onderweg stoppen we regelmatig voor de mooie uitzichten.

Aan het einde van de middag gaat de mist langzaam richting het vaste land, wat prachtige plaatjes opleverd.

Nabij Piedras Blancas zien we op het strand een zeeolifanten kolonie liggen. We stoppen even en maken een aantal foto's. Het waait hier aan de kust erg hard en het is al fris aan het worden.. Deze beesten zijn trouwens erg groot en ondanks hun omvang, nog aardig snel op het strand.

Ongeveer 7 mijl verder, komen we aan bij het hotel. Het is inmiddels kwart voor acht en de schemer begint al in te vallen. Snel de koffers uit de auto gehaald en naar Cambria Mainstreet gereden, waar we bij een grillrestaurant ontzettend lekkere hamburgers hebben gegeten. Dit zijn de eerste hamburgers die we hier in de states hebben gegeten. Ook hier zijn de portie's weer erg groot, inclusief de bloemenvaas met cola.

Gereden: 229,4 mijl / 369,2 km

Morgenvroeg gaan we via Highway 1 verder naar het zuiden, richting Anaheim, Los Angeles.

Dag 08 - San Francisco

Demi:

We hebben gisteren leuke dingen gedaan. We moeten wel vroeg opstaan voor Alcatraz. Mama en ik gingen broodjes halen bij de bakker. Het is er heel leuk. Ze hebben van alles van deeg gemaakt, krokodillen van meer dan 1 meter lang, mini turtels (schildpad), beren, bloemen enz. Toen we alles opgegeten hadden, liepen we langzaam naar pier 39 om te kijken dat er nu wel zeehonden / zeeleeuwen lagen. Maar weer niet, er lagen er maar 2, 1 minder als gisteren. Toen liepen we maar naar zo'n kleine van alles en nog wat winkel. Er lagen ook donuts, die hebben we nog niet op deze vakantie (haha). We hebben 4 donuts gehaald, 3 met suiker en 1 met chocolade. Het was zelfbediening, dus we moesten het in een doosje doen. Toen liepen we naar pier 33, echt iedereen keek mij aan omdat ik een doos donuts vast had. Toen moesten we nog op de foto bij de ingang, want zij willen graag dat je dat koopt. Sta ik hoor met mijn doos donuts. Toen mochten we instappen. We hoefden maar 20 minuten in de boot te zitten. Toen we er waren kreeg je een koptelefoontje waar je de taal op kon kiezen, er zat nederlands bij, gelukkig. Het was echt heel leerzaam en echt super leuk. Je mocht ook in de cellen. En er werd verteld hoe de dieven zijn ontsnapt! Met een lepel, daarmee hadden ze een gat geboord. Ik vond het heel leerzaam. Je kan ook een audio cd kopen in het nederlands, maar je kan hem ook gewoon opzoeken. Na alcatraz gingen we naar de lombart streat, een heel stijl straatje gekronkeld met bloemetjes. Daarna gingen we naar de gekleurde huisjes van foolhouse. Na de huisjes gingen we eten, in hetzelfde restaurand als gisteren. Gisteren hadden we gezien dat als je jarig was dat je zo'n lekker ijs toetje voor je neus kreeg en ze gaan zingen. Dus had papa gezegd dat ik jarig was, maar jammer de poging was misslukt. Het zal wel gekomen zijn omdat we van tafel zijn gewisseld. Toen we lekker hadden gegeten liep er ineens een pelikaan op de stoep iedereen aaiden hem.

Een mens pakte hem bij zijn snavel en tilde hem van de straat op terug naar de stoep . En daarna liep hij gewoon met alle mensen mee. Lachen toch. We hadden een keer gelezen in een reisverslag over een man die hier uit de bossen springt. En papa zij, kijk uit daar zit zo'n gek iemand achter de bossen, Dus wij liepen er om heen en toen kwam er ander man aanlopen, en hij sprong uit de bossen. Die mensen schrokken echt. Het was een zwerver en dacht als iemand er om moet lachen vraag ik geld, echt heel dom! We gingen eergisteren naar zo'n chocolade winkeltje om wat lekkers te halen. Ze haddden er grote chocolade kaarten (leuk voor jullie, opa en oma) dat was het een beetje van deze dag. Liefs Demi

Vanochtend om acht uur wakker. Het hotel ligt zeer gunstig in een zijstraat van de Pier. Aan de overzijde van het hotel is Seven Eleven supermarkt en om de hoek een grote bakkerij. We zitten dus echt op een goede locatie. De bakkerij is zeer verrassend ingericht.

Je ziet hier achter glas hoe ze diverse broden maken. Het afgebakken brood wordt vanuit de bakkerij in manden gedaan en via een transport systeem bevestigd aan het plafond in de winkel afgeleverd. Je ziet het verse brood vanuit de bakkerij de gehele winkel rond gaan. Erg grappig om te zien.Nicole is vanochtend samen met Demi ontbijt gaan halen bij de bakker. Sem en ik zijn op de kamer gebleven. Sem was nog een beetje lui en kijkt tv. Ik was het reisverslag aan het bijwerken omdat ik achter liep... Na het ontbijt zijn we om kwart richting Pier 33 gaan wandelen, waar we met de boot naar Alcatraz gaan.

Onderweg wilde Nicole nog even naar Pier 39 lopen om te zien of er nu wel meer zeeleeuwen liggen. Maar helaas... nog steeds liggen er maar een klein aantal, je moet ze echt zoeken. Toen wij hier 12 jaar geleden waren, lag het helemaal vol met zeeleuwen. Jammer dat er nu zo weinig zijn, maar het is niet anders. We waren iets te vroeg aanwezig bij Alcatraz Tours en hebben in het bijgelegen winkeltje, donuts voor onderweg op de boot gekocht.

Het was niet lang naar het eiland varen en bij aankomst kregen we een korte uitleg over de geschiedenis van de gevangenis en de tour mogelijkheden.

Daarna zijn we direct richting het hoofdvertrek gelopen (wat trouwens nog een flinke klim was) om de audio tour te doen. Deze tour is beschikbaar in het Nederlands, wat natuurlijk heel fijn voor Demi & Sem was, maar ook voor ons. Ondanks dat je Engels spreekt, luisterd Nederlands toch makkelijker. Wij vonden de audio tour indrukwekkend en interessant..

Je wordt tijdens de audio tour langs diverse cellen en verblijven geleid, met daarbij aanvullende informatie. Je krijgt een goed inzicht hoe het er hier allemaal aan toe ging en onder welke omstandigheden de gevangenen en bewaarders verbleven.

De tour duurde ongeveer één uur. Daarna hebben we buiten nog wat foto's gemaakt en de boot terug genomen.Bij aankomst op de pier zijn we richting het hotel gewandeld en bij Subway een paar heerlijk verse broodjes laten maken, die we lekker op de kamer hebben opgegeten. Hierna zijn we met de auto en behulp van TomTom naar Lombard Street gegaan, en via de kronkelige straat naar beneden gereden. Dit was erg leuk, vooral de stijle klimmen en afdalingen op de weg richting Lombard Street. Daarna naar South Vista bij de Golden Gate Bridge gereden, voor een mooi uitzicht op de brug.

Natuurlijk wilden wij mooie foto's maken van deze schitterende brug en zijn daarom nog even naar de andere zijde van de brug gereden, maar niet naar de overkant van de baai.

Na Golden Gate Bridge rijden we naar Alamo Square waar een aantal mooieVictoriaanse huizen staan. Deze huizen behoren tot de meest gefotografeerde gebouwen in San Francisco. Deze huizen, die op een heuvel liggen, bieden een prachtig zicht op de stad en geven weer hoe San Francisco er inde 19e eeuw uitzag.

Een aantal van deze Victoriaanse huizen hebben ook decor gestaan voor de tv-serie Full House. Vanuit het park, kijkend in de richting van de zes huizen aan Alomo Square,heb je een prachtig uitzicht op enkele van de meest beroemde bezienswaardigheden in San Francisco; zoals de Golden Gate Bridge, Oakland Bay Bridge, TransAmerica Pyramid en St. MaryCathedral. Na het bezoek aan Alamo Square zijn we via Financial District nog even door Chinatown gereden, om te zien of we de Fortune Cookies fabriek konden vinden. Deze hebben we niet meer bezocht, omdat we er met de auto niet bij konden komen. Omdat we hier gisteren al hebben rond gelopen, gaan we weer verder. Wat een drukte hier in Chinatown, het leek wel of er vandaag markt was of een uitverkoop. Iedereen liep druk door elkaar heen met allemaal dezelfde roze plastic tassen. Heel grappig om te zien. We zijn snel aan deze Chinese drukte ontsnapt en naar het hotel gereden via the Cannery en Ghiradelli Square, gelegen naast Fisherman's Wharf.

We hebben de 49 mile scenic route met de TomTom niet meer gereden, zoals gepland. Dit omdat we al veel van de stad hebben gezien en de indrukken voldoende waren. San Francisco is een mooie stad met vele verschillende gezichten, die per blok veranderen. Zo zit je in een toeristisch gebied, dan weer in een financieel gebied, en zo weer in een arbeiderswijk of rijke buurt! En dat allemaal op relatief korte reisafstand. Nadat we de auto bij het hotel geparkeerd hadden, zijn we nog opgelopen naar Fisherman's Wharf en lekker gaan eten bij Rain Forest Café. Dit restaurant ligt nabij het hotel en de kids wilden er weer graag naar toe. Het concept van het restaurant is erg leuk. Bij binnenkomst reserveer je eerst een tafel, waarna je in de Rain Forest winkel kan shoppen of in de bar wat drinkt. Wanneer je gereserveerde tafel vrij is, roepen ze je naam om en kan je naar boven gaan, waar het restaurant is of beter gezegd, de Jungle. Ook vanavond is het weer druk in het restaurant. Na het heerlijke eten zijn we een deur verder gegaan, en een Sunday ijsje gehaald bij de gouden M ;-)

Gereden: 16 mijl / 25,7 km.

Morgen rijden we via Highway One langs de kust naar Cambria.

Dag 07 - San Francisco

Omdat we gisteren laat arriveerden en de reis vermoeiend was, hebben we uitgeslapen. Bij dit hotel was een eenvoudig ontbijt inbegrepen, maar het was al half tien toen wij aankwamen en de ontbijtruimte inmiddels gesloten. De mevrouw achter de receptie vertelde dat we nog gerust naar binnen konden gaan en dat er nog ontbijt aanwezig was. We waren niet de enige die laat waren, enige tijd later kwam ook nog een Duits gezin aan lopen. Na het ontbijt hebben we de koffers gepakt en zijn vertrokken naar San Francisco. Omdat we per ongeluk Sem zijn vestje in het vliegtuig hebben laten liggen, moesten we op zoek naar iets warms. De temperatuur in San Francisco is aanzienlijk lager dan in Death Valley of Yosemite.

Vlak voordat we San Francisco Bay Area binnen rijden, zien we een verzameling aan shopping malls bij elkaar. We hebben deafslag bij deze malls genomen en Nicole is met Sem naar een H&M winkel gegaan. Ik rijd met Demi nog even rond om de auto te parkeren. We vinden een parkeer plaats en zien al lopend richting de H&M, een mega grote Apple store. Sem had inmiddels bij de Old Navy winkel een leuk vestje kunnen vinden en op de terugweg naar de auto, zijn we even bij de Apple store binnen gelopen. Wat een drukte hier en aan personeel geen gebrek. Ze gebruiken hier iPads als info display naast een Apple product.Ze verkopen hier ook de iPhone 4 (unlocked), zonder abonnement (wit&zwart) en vragen hiervoor 649 dollar. Ik weet nog niet of ik er een ga kopen en twijfel nog. Even verderop zit een AT&T winkel, waar ik even naar binnen ben gelopen. In deze winkel heb Ik een pre-paid data SIM kaart voor mijn iPad 3G gekocht. Nu kan ik in de States mobiel internetten. Dit data kaartje scheelt me hopelijk veel tijd en ergenis, omdat WiFi niet overal (gratis) beschikbaar is of slecht toegankelijk. Voor 25 dollar is dit toch wel een goede oplossing.

We zijn na het winkelen via de I-80 door gereden richting Bay Bridge. De brug is bestbijzonder want het verkeer richting de stad rijdt over hetbovendek en het verkeer vanuit de stad via het onderdek. Halverwege de brug hebben we de afslagnaar Treasure Island genomen. Hier is een militaire post en voor de ingang liggen een aantal parkeerplaatsen.Vanaf Treasure Island heb je een mooi uitzicht op San Francisco, Alcatraz met de baaien natuurlijk de Golden Gate brug.

We zijn daarna Bay Bridge afgereden en de afslag Fisherman's Wharf genomen, waar het hotel voor de komende twee nachten is. Aangekomen bij het hotel, realiseren we dat deze perfect gelegen is aan de pier. Er is veel te zien op loopafstand. We zijn naar Pier 39 gelopen, om naar de zeeleeuwen te gaan kijken. Wat een teleurstelling, er lagen er wel geteld: drie!

Maar deze hadden dan ook alle aandacht.Natuurlijk wat foto's genomen en weer terug gelopen naar Fisherman's Wharf. We zijn een chocolade winkeltje binnen gelopen, waar ze allerlei produkten vers maken, waaronder de bekende appels op een stokje die ze dippen in alllerlei smaken choclade of andere toppings. We hebben er drie reuze aardbeien gedipt in chocolade gekocht. Erg lekker! Nicole wilde iets anders van chocolade, een soort van flik met daarin noten verwerkt. Ook deze smaakte erg lekker!

Daarna richting Union Square en de Cable Cars gelopen. Bij de opstapplaats was het een enorme drukte. De wachttijd was meer dan één uur.

Even verderop stond een lege Cable Car te wachten voor aanhaking op de aandrijfkabel en hebben snel wat foto's gemaakt. We zijn niet meegereden op een cable car.

We hebben besloten om niet mee te gaan vanwege de lange wachttijden en zijn via Columbus Avenue doorgelopen naar China Town. Onderweg passeren we een een parkje genaamd Washington Square met in de omgeving vele Italiaanse restaurantjes. Plotseling zien we een Fiatje 600 cabriolet voor een Italiaans restaurant staan.

Ze hebben deze Fiat met houten stoelen en railing uitgevoerd. Erg grappig en absoluut een publieks trekker.

Kort daarna zien we in de verte deTransAmerica Pyramid.Dit gebouw met een uniek silhouet, is in de vroege jaren zeventig gebouwd door de TransAmerica Company. De vorm van deze wolkenkrabber is een symbool van San Francisco geworden.

We lopen voorbij Lombard Street, het meest kronkelige en stijle straatje in San Francisco. Onze planning is, dat we morgen over Lobard Street naar beneden gaan rijden. Na een stukje verder te zijn gelopen, komen we al meer Chinezen tegen, we zijn dus in de buurt. En ja hoor, we zien al de eerste Chinese gebouwen n de verte. Via Grant Street wandelen we Chinatown binnen.

Het eerste wat opvalt is, dat je na amper twee minuten hier te lopen, jezelf al in China waant. Je ziet voornamelijk alleen Chinezen, je hoort alleen maar Chinees praten en zelfs de straatnaam borden zijn in het Chinees.

Het meest opvallende bouwwerk in Chinatown is ongetwijfeld de Chinese toegangspoort, die ook bekend is als de Drakenpoort. Deze poort ligt aan Busch Street en overbrugt Grant Street. Zoals iedereen, hebben wij ook foto's genomen onder de Drakenpoort en bij de leeuwen die aan de voet staan.

Op de weg terug zien we houten zitbankjes staan, met daarop de aapjes van Horen, Zien en Zwijgen. Er zijn verschillende bankjes geplaatst waarbij één van deze aapjes ontbreekt. Daarop hebben wij onze apen gezet...

We lopen daarna terug naar Fisherman's Wharf en zijn gaan eten bij Rain Forest Cafè.

Dit restaurant is erg indrukwekkend. Het bootst binnen een rain forest (jungle) na, waarin allerlei jungle activiteiten gebeuren... Apen die beginnen te brullen en aan palmbomen schudden, olifanten die met hun oren gaan flapperen, luipaarden die grommen en er is ook een subtropisch aquarium.

Demi & Sem vinden het hier leuk... en het eten is ook erg lekker.

Na het eten zijn we nog wat opgelopen. Nicole vindt het fris in San Francisco en heeft een fleece jas gekocht met daarop het logo van de stad. Lekker warm voor morgen op de boot naar Alcatraz. Vandaag hebben we in San Francisco alles lopend bezocht. Van al die stijle straten zijn we aardig moe geworden, maar hebben veel gezien en gedaan. Nog even de foto's uploaden, het reisverslag bijwerken en dan zit deze dag er weer op.

Gereden: 107,6 mijl / 173,2 km.

Dag 06 - Yosemite / Mariposa Groove

Vandaag hebben we een record gezet... met op tijd vertrekken. Om half acht zaten we in de auto. Even uitgechecked bij de receptie en zijn bij de supermarkt naast de lodge croissants gaan kopen. Ze waren nog warm, maar wel botervet! Sem en Demi vonden de croissants niet echt geweldig, maar bij gebrek aan beter, toch maar opgegeten.De man achter de toonbank van de supermarkt vroeg waar we vandaan komen (wat trouwens elke Amerikaan doet). Hij vertelde dat dit jaar de watervallen heel erg mooi zijn. Er is volgens hem in de afgelopen 10 jaar nog nooit zoveel sneeuw gevallen en dat geeft nu extra mooie watervallen en rivier versnellingen. Ook informeerde hij dat we moesten oppassen met rijden, want er waren al enige ongelukken gebeurd door floodings (overstromingen).

De ingang van Yosemite lag om de hoek, dus we zaten direct op de Tioga Pass.

Wow! Wat is dit park mooi... Bij het binnenrijdenzijn we regelmatig gestopt voor de mooie uitzichten en watervallen. Binnen 10 minuten hadden we al heel wat foto's genomen. Ook hiermee hebben we vandaag het record verbroken.

De Tioga Pass is een bergpas die op een hoogte van 3000 meter ligt en is daarmeeèènvan de hoogste in de VS. Met meer dan 3 miljoen bezoeker per jaar is Yosemite èèn van de drukst bezochte plaatsen. Nu we hier zo doorheen rijden, begrijpen wij dit heel goed!

Even verderop zien we Tuolomne Meadows, een mooi sub-alpine weidegebied omringd door rotspieken en rots koepels. Door dit gebied stroomt de Tuolomne rivier en ook hier is het weer prachtig... Hierna zijn we naar Tenaya Lake gereden.

De rit tussen Tuolomne Meadows en Crane Flat is erg mooi. Je rijdt hier langs bossen en weiden met schitterende meren en rotsen. Men zegt dat Tenaya Lake een van de mooiste meren in de Sierra is. Het is inderdaad erg mooi. We zijn hier op verschillende plaatsen gestopt, maar de mooiste stop was toch wel Olmsted Point!

Bij de parkeerplaats was het erg druk. We zijn vanuit hier naar de rotskoepel gelopen en erop geklommen. Je hebt hier een prachtig uitzicht op Tenaya Canyon en Yosemite Valley. Er staat hier een boom eenzaam op de rotskoepel. Iedereen neemt een foto van deze eenzame boom met op de achtergrond een geweldig uitzicht. Natuurlijk doen wij dit ook en neem nog even een foto voor een Duits gezin.

Hierna zijn we naar Tuolomne Grove Trail gegaan. Deze trail is ongeveer 3200 meter wandelen (heen en terug), maar wat een prachtige omgeving met vele enorme grote bomen. Er is hier een hoogte verschil van 200 meter, dus het was een pittige wandeling.

Een goede training voor de kuiten! We zagen onderweg een herten familie aan de zijkant van de trail staan. Ze stonden heel ontspannen te grazen en trokken zich niks aan van de vele wandelaars. Wel hielden ze de omgeving scherp in de gaten.... Wat een prachtig moment! Sem en Demi vonden het erg leuk, en wij ook....

Aan het einde van de Tioga Pass zijn we richting Yosemite Valley gegaan. Ook hier vallen we in verbazing van de practige omgeving. Vlakbij de Valley hebben we de Southdrive naar Bridalveil Fall genomen. Aangekomen bij de parkeerplaats, zien we een enorme drukte. Zo'n drukte hebben we tot nu toe in de parken nog niet gezien, dus deze waterval is erg populair.

We hebben wat moeite moeten doen om hier een parkeerplek te vinden. Maar dan zien we aan onze rechterzijde; Bridalveil Fall. Wauw! Wat een enorme waterval op zeer grote hoogte! Het water valt met hoge snelheden naar beneden... We bewandelen de trail naar deze waterval en onderweg voelen we kleine waterdruppels op ons vallen. Dit blijkt nevel van Bridalveil Fall te zijn.. en deze is nog een heel eind weg!

Tijdens het wandelen op de trail komen we een leuk gevormde boom tegen en nemen wat foto's.

Op de trail passeren we diverse riviertjes en watervalletjes. Naarmate we dichter bij Bridalveill Fall in de buurt komen, zien we dat de mensen die naar beneden lopen, toch aardig nat zijn. Je voelt de nevel steeds meer op je neer slaan.We lopen door en zijn heel even onder aan de waterval gaan staan. Maar niet te lang, want je wordt doorweekt van de hoeveelheid nevel die naar beneden valt. Ook hier is het uitzicht weer prachtig! We vallen in herhaling, maar het is echt geweldig hier... Je kan ook nog een andere trail volgen, maar wij zijn terug gewandeld en door gereden naar Yosemite Valley. Ook hier een enorme drukte... We konden geen parkeerplaats vinden en zijn dus even gestopt bij de Valley Shop, waar Demi & Nicole wat eten kopen.

We zijn de Valley weer uitgereden en een eindje verderop bij een picknick area gaan zitten. Veel Amerikanen zaten hier om13:00 uur al aan de BBQ. Het rook erg lekker, maar toch wel een beetje vroeg (althans voor onze begrippen). We hebben aan de picknick tafel genoten van het zonnetje en sandwiches met eiersalade /muffins.

Hierna zijn we doorgereden naar Wawona Road, richting Mariposa Grove. Aan deze weg ligt de afslag naar Glacier Point, een van de mooiste uitzichtpunten van Yosemite. Omdat we zeker de enorm grote Sequoia bomen willen zien en gisteren al de teleurstelling hebben gehad dat we Bodie Ghosttown gemist hebben, hebben we besloten om eerst hier naar toe te rijden. Glacier Point willen we op de weg terug aan doen.

Aangekomen in Maripose Grove zien we een aantal grote Sequoias op het parkeer terrein staan. Je kan hier de trail naar boven lopen waar verschillende beroemde Sequoias staan, maar de paden zijn erg stijl.

Omdat de trails toch enigzins stijl zijn en we vermoeid zijn, hebben we tickets gekocht voor de open tram, die je naar de upper groves rijdt. De meeste mensen die de trails gaan lopen blijven in de Lower Grooves.

Jeetje wat zijn die Sequoias groot. Als je er naast gaat staan voor een foto, dan ben je net een liliputter. De meeste Sequoias zijn ruim 2500 jaar oud.

Grizzly Giant Sequoia is de oudste met 2700 jaar. Waarschijnlijk is deze de oudst levende Sequoia ter wereld. Hij is 63,8 meter hoog en heeft een doorsnede van net geen 4 meter. Ook hebben we de Fallen Monarch gezien, welke 300 jaar geleden is omgevallen.

Je kon zien dat de wortels niet diep genoeg waren om bij stormwind voldoende steun te geven. Mysterieus is wel dat de boom nog steeds intakt is. De meeste bomen worden aangetast door insekten en de natuur. Sequoias blijken bestand te zijn tegen verrotting, ook als ze niet meer leven. We hebben ook de Telescope Tree gezien, deze is grotendeels hol van binnen, maar leeft nog steeds. Als je erin gaat staan kun je naar boven kijken. Je ziet de wolken door de boom heen. De Sequoias zijn indrukwekkend groot en wij waren erg onder de indruk van deze reuzen.

Inmiddels was het al half zes en Mariposa Groove ging sluiten. Terugrijden naar Glacier Point hebben we niet meer gedaan. Deze weg was erg uitdagend met zeer veel scherpe haarspeld bochten en hoogte verschillen. Daarnaast moesten we ook nog een eindje rijden naar het hotel in Oakdale. Bij de uitgang van het park hebben we reisadvies gevraagd en men adviseerde om via de CA-49 naar Mariposa te gaan, en daarna de CA-120 te nemen. Dat was de snelste route! De weg terug via Wawona Road duurde volgens de ranger langer en aan deze weg waren ook geen eetgelegenheden. Nou, de CA-49 had zeer veel bochten en voor ons gevoel, niet echt een snelle route. Alweer een challenge voor de driver, want de zon ging al langzaam onder.

Aangekomen in Mariposa hebben we gegeten en zijn snel weer verder gegaan, want de zon ging nu echt onder. Onderweg naar Oakdale zagen we drie jonge herten de weg overspringen. Ik moest remmen, want ze springen spontaan de weg over, zonder zich druk te maken over het verkeer. Inmiddels was de schemer al ingetreden en de haarspeldbochten bleven komen. Toen we de afslag CA-120 namen, was het donker. En donker is hier echt donker! Je hebt totaal geen straat verlichting of dwaallicht uit de omgeving, alleen maar van je auto. Op dit soort wegen kom je nauwlijks andere mensen tegen en geeft je het gevoel in de middle of nowhere te zijn. Naarmate de CA-120 van bergweg naar motorway overging, kwamen we meer auto's tegen. Dat is toch wel een rustgevend gevoel. Omstreeks half tien arriveerde we bij het hotel in Oakdale. Snel ingechecked, douchen en naar bed. Althans Demi, want Sem was al in diepe slaap gevallen. We hebben slapend zijn tanden gepoetst

Gereden: 230 mijl / 370 km

Morgenvroeg rijden we naar San Francisco!

Dag 05 - Bodie/Mono Lake/Lee Vining

Vanochtend hebben we uitgeslapen tot kwart over zeven.

Sem & Demi zijn deze ochtend nog even gaan zwemmen. Vandaag hebben we weer een lange dag voor de boeg. Vanochtend hebben we besloten om niet meer richting Dante's View en Twenty Mule Team Canyon te rijden. We hadden geen zin om eerst 45 minuten naar de andere kant van Death Valley te rijden en dan weer terug naar de plaats van vertrek. Daarnaast hadden we hier meer tijd nodig om de foto's up naar de server te uploaden, zodat we een goede backup hebben indien er iets misgaat. In Furnace Creek Ranch hebben we een redelijk goede verbinding, maar het heeft wel meer moeite gekost om de foto's van de laatste dagen te uploaden.

Om kwart voor negen zijn we gaan rijden via de CA-190 richting Stovepipe Wells. Onderweg nog even gestopt bij Harmony Borax Works. Dit zijn de overblijfselen van een fabriek waar men lang geleden Borax ontginde. Je kunt hier via een verhard pad weer uitkomen bij Furnace Creek Ranch.We hebben wat foto's gemaakt en zijn weer doorgereden.

De geplande Beatty Cutoff Road, ongeveer 12 mijl ten noorden van Furnace Creek Visitor Center, hebben we gemist. In plaats daarvan hebben we de afslag Beatty genomen en dat was helaas de verkeerde beslissing. Het heeft ons veel tijd gekost. Ongeveer halverwege deze weg kregen we in de gaten dat we niet goed zaten en onze benzinetank was nog maar half vol. Wat te doen... doorrijden en zien of we ergens konden tanken of dezelfde weg weer terug met een halve tank en gokken dat er op de CA-190 een tankstation zou zijn? Toch wel even enige paniek, want we hadden vanochtend ook nog geen ontbijt genomen. Onderweg zijn we even langs de kant gaan staan en een tegemoet komende auto aangehouden om te vragen wat er in Beatty is, en of het nog ver rijden was. Gelukkig was er op korte afstand een tankstation. Bij het plaatsje Beatty rijd je Death Valley weer uit. We hebben getankt en zijn op zoek gegaan voor een ontbijt. Bij de lokale supermarkt hadden ze niets bijzonders en plotseling zagen we een reklamezuil van Subway. Deze was gelegen in een gebouw aan de hoofdweg. Er was hier alleen maar een tankstation, een Subway en een grote candy store/mini supermarket. We hebben er heerlijke broodjes besteld, welke vers voor je klaar worden gemaakt. We hebben advies gevraagd om weer zo snel mogelijk naar Stovepipe Wells te rijden. Dit was eigenlijk dezelfde weg weer terug zoals we gekomen zijn. Balen dus, hmmm..

Toen we naar buiten liepen richting de auto, spotte ik weer drie test auto's. Als kenner zag ik direct dat het BMW's waren. Twee ervan waren de nog nieuw uit te brengen 3-serie en de laatste een niet zo goed gecamoefleerde nieuwe 5-serie in Hybride uitvoering. Ik had mijn foto camera nog in mijn handen en heb zo snel mogelijk een aantal foto's genomen. De berijders kregen dit in de gaten en vertrokken met de grootst mogelijke spoed. Het was heel duidelijk dat dit niet de bedoeling was!

Onderweg richting Stovepipe Wells zagen we continue waarschuwingsborden voor overstekend wild, zoals mules (ezels)... Nou, daar stond er dus èèn op een rotsheuvel. We zijn even gestopt en er een stukje naar toe gelopen om een foto te nemen.

We zijn snel weer doorgereden, want we hebben veel tijd verloren aan het verkeerd rijden, tanken en natuurlijk het ontbijt bij Subway. De laatste twee zijn niet onbelangrijk als je door de woestijn gaat rijden ;-)

Na een half uurtje zaten we weer terug op de CA-190 en hebben we genoten van de prachtige zandduinen. Het gebied waarin deze liggen heet Mesquite Flat en wordt aan alle kanten door bergen omsloten.

Na enige tijd zagen we aan onze linkerzijde de trail naar Mosaic Canyon, maar Nicole zag er niets in om deze afslag te nemen. Al verder rijdend hebben we de Panamint Mountains gezien, dit zijn de grootste en hoogste bergen van Death Valley. Om de verloren tijd enigzins in te halen hebben we stevig doorgereden om Death Valley te verlaten. Je merkt dan wel, dat zo'n grote Amerikaanse SUV geen scheurijzer is zoals een BMW. Kort voordat we Death Valley uitrijden maken we onze laatse stop in deze dessert bij het uitzichtpunt Father Crowley Point. Deze is vernoemd naar 'Padre of the Desert John Crowley'Je hebt hier een schitterend uitzicht over de vallei.

Terwijl wij terug lopen naar de auto, stoppen op de parkeerplaats twee motorrijders. 1 daarvan is een driewieler. Zo'n model hebben wij nog niet gezien en Demi mocht er even op gaan zitten.

Daarna zijn we via de CA-136 richting Lone Pine gereden. Aldaar aangekomen, zijn we naar de McDonalds gereden voor een heerlijke koude milkshake. Hier was een WiFi ter beschikking, zodat ik het reisblog kon bijwerken. In de McDonalds zat ook een Nederlands gezin met drie kinderen. We hebben een half uurtje met ze zitten praten over hun en onze reis. Zij gingen nog naar Bishop en wij moeten een stukje verder rijden richting Lee Vining. Morgen gaan zij ook naar Yosemite National Park, net als wij. Morgenvroeg moeten zij ongeveer een uurtje rijden naar de ingang en voor ons ligt deze op 900 meter afstand. Na het bezoek aan de McDonalds rijden we naar de Alabama Hills.

Via Whitney Portal Rd zijn we naar Ginga Din Arch gegaan. De Alabama Hills hebben vaak decor gestaan voor talloze Western films. De omgeving hier is prachting en we vallen van de ene in de andere verbazing! We volgen Movie Road, welke een scenic route is langs mooie rots partijen.

We hebben Hart Arch gespot, maar de andere 5 helaas niet. Voor sommige, zoals Eagle arch moet je korte trails lopen, maar wij doen dit niet vanwege beperkte tijd. Onderweg hebben we veel mooie rotspartijen gefotografeerd. Er is zelfs een rots waar een gezicht op geschilderd is.

We zijn hier even gestopt en naar de rots toe gelopen. Er stond een man in z'n eentje, foto's te nemen met een camera op statief. Hij stelde eerst zijn toestel in en rende daarna snel richting de rots en sprong via omliggende rotsen boven op de neus van de rots. Aldaar nam hij diverse posities in. Zijn fototoestel was ingesteld dat het om de zoveel seconden een foto maakte. Het was een erg grappig gezicht om te zien. Het gaf Demi & Sem het idee om ook naar boven te klimmen. Toen de man beneden was, hebben we even met hem gepraat. Hij bleek uit Australie te komen. Hij stelde voor om een foto van ons samen te maken en we zijn op de rots gaan klimmen. Natuurlijk erg grappig om te zien... als toeristen met slippers op de gladde rotsen en smalle geulen naar boven en beneden klimmen. We hebben daarna nog wat verder met hem gepraat over wat hij allemaal al heeft gezien en gedaan. Hij was al ruim 5 weken onderweg en moest vanmiddag om drie uur in Las Vegas zijn. Hij wilde via Death Valley gaan, wat zeker een rit van ruim 5 uur is en het was inmiddels al half drie. Ging dus zeker niet meer lukken! We wensen elkaar nog een fijne reis en gaan verder. Aan het einde van Movie Road zijn we in Noordelijke richting gereden, naar de plaats Bishop. Hier zit op Mainstreet een Nederlandse bakker met de naam Erick Schat's.

Hij staat bekend om zijn schaapherder's brood. Het is een leuke bakkerij en aardig groot. Buiten staat een leuk geel autootje, waarvan we snel een foto nemen. We kijken rond in de winkel en er hangen allerlei Nederlandse decoraties aan het plafond. We bestellen wat broodjes, donuts en muffins voor morgenvroeg. Ze hebben hier eierkoeken in de harde koek uitvoering en verkopen allerlei soorten brood, krentenbrood, oliebollen, taart, gebak, stroopwafels, speculaas, bitterkoekjes en macroni koeken. Het is nu half zes en zeker nog een anderhalf uur rijden naar Bodie. Helaas kwamen we veel te laat aan in Bodie. Halverwege op Bodie road stond een informatiebord dat ze om 6 uur sluiten en we zijn dus maar omgedraaid, omdat het al 7 uur was. Terug dus weer naar Lee Vining, waar we slapen. Onderweg hadden we deze plaats al gepasseerd.De highway vanuit Bishop naar Lee Ving / Bodie geeft een prachtig uitzicht op de omgeving. Het wordt hier steeds groener en groener. Er lag zelfs sneeuw op de bergtoppen. Het is hier dan ook een stuk frisser buiten. Je gaat van een 45 graden in de woestijn naar nauwelijks 21 graden. Wat een verschil! Het is heel jammer dat we Ghost Town 'Bodie' vanwege tijdgebrek niet hebben kunnen zien. Helaas, niets aan te doen. We hebben het geprobeerd! Er is hier ook zoveel te zien en te bewonderen. Op de terugweg vanuit Bodie, hebben we ingechecked bij Lakeview Lodge en snel weer doorgereden naar Mono Lake om de zonsondergang te zien.

Mono Lake is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan en één van de oudste meren in Noord Amerika. Het heeft een oppervlakte van ruim 150 vierkante kilometer. Zeer opvallend hierzijn de vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze worden Tufa's genoemd en zien er prachtig uit. Vanwege het laat aankomen in Lee Vining, zijn we alleen maar naar South Tufa area geweest. Hier hebben we prachtige foto's kunnen maken bij zonsondergang.

Sem vond het hier ook erg mooi. Hij begon spontaan wild te springen van enthousiasme en floep... daar lag zijn slipper in Mono Lake. Gelukkig konden we deze er weer uit vissen. We zijn naar het hotel gereden, waar we bij aankomst er achter kwamen dat de restaurants in deze omgeving om 9 uur sluiten.We hebben toen de inkopen bij de Bakker in Bishop maar opgegeten en zijn gaan slapen, althans de kids en Nicole. Ik heb nog wat gewerkt aan het verslag en de vele foto's overgezet.

Gereden: 377 mijl / 606,7 km

Morgen vroeg op! We gaan naar Yosemite.