Vanochtend hebben we uitgeslapen tot kwart over zeven.

Sem & Demi zijn deze ochtend nog even gaan zwemmen. Vandaag hebben we weer een lange dag voor de boeg. Vanochtend hebben we besloten om niet meer richting Dante's View en Twenty Mule Team Canyon te rijden. We hadden geen zin om eerst 45 minuten naar de andere kant van Death Valley te rijden en dan weer terug naar de plaats van vertrek. Daarnaast hadden we hier meer tijd nodig om de foto's up naar de server te uploaden, zodat we een goede backup hebben indien er iets misgaat. In Furnace Creek Ranch hebben we een redelijk goede verbinding, maar het heeft wel meer moeite gekost om de foto's van de laatste dagen te uploaden.

Om kwart voor negen zijn we gaan rijden via de CA-190 richting Stovepipe Wells. Onderweg nog even gestopt bij Harmony Borax Works. Dit zijn de overblijfselen van een fabriek waar men lang geleden Borax ontginde. Je kunt hier via een verhard pad weer uitkomen bij Furnace Creek Ranch.We hebben wat foto's gemaakt en zijn weer doorgereden.

De geplande Beatty Cutoff Road, ongeveer 12 mijl ten noorden van Furnace Creek Visitor Center, hebben we gemist. In plaats daarvan hebben we de afslag Beatty genomen en dat was helaas de verkeerde beslissing. Het heeft ons veel tijd gekost. Ongeveer halverwege deze weg kregen we in de gaten dat we niet goed zaten en onze benzinetank was nog maar half vol. Wat te doen... doorrijden en zien of we ergens konden tanken of dezelfde weg weer terug met een halve tank en gokken dat er op de CA-190 een tankstation zou zijn? Toch wel even enige paniek, want we hadden vanochtend ook nog geen ontbijt genomen. Onderweg zijn we even langs de kant gaan staan en een tegemoet komende auto aangehouden om te vragen wat er in Beatty is, en of het nog ver rijden was. Gelukkig was er op korte afstand een tankstation. Bij het plaatsje Beatty rijd je Death Valley weer uit. We hebben getankt en zijn op zoek gegaan voor een ontbijt. Bij de lokale supermarkt hadden ze niets bijzonders en plotseling zagen we een reklamezuil van Subway. Deze was gelegen in een gebouw aan de hoofdweg. Er was hier alleen maar een tankstation, een Subway en een grote candy store/mini supermarket. We hebben er heerlijke broodjes besteld, welke vers voor je klaar worden gemaakt. We hebben advies gevraagd om weer zo snel mogelijk naar Stovepipe Wells te rijden. Dit was eigenlijk dezelfde weg weer terug zoals we gekomen zijn. Balen dus, hmmm..

Toen we naar buiten liepen richting de auto, spotte ik weer drie test auto's. Als kenner zag ik direct dat het BMW's waren. Twee ervan waren de nog nieuw uit te brengen 3-serie en de laatste een niet zo goed gecamoefleerde nieuwe 5-serie in Hybride uitvoering. Ik had mijn foto camera nog in mijn handen en heb zo snel mogelijk een aantal foto's genomen. De berijders kregen dit in de gaten en vertrokken met de grootst mogelijke spoed. Het was heel duidelijk dat dit niet de bedoeling was!

Onderweg richting Stovepipe Wells zagen we continue waarschuwingsborden voor overstekend wild, zoals mules (ezels)... Nou, daar stond er dus èèn op een rotsheuvel. We zijn even gestopt en er een stukje naar toe gelopen om een foto te nemen.

We zijn snel weer doorgereden, want we hebben veel tijd verloren aan het verkeerd rijden, tanken en natuurlijk het ontbijt bij Subway. De laatste twee zijn niet onbelangrijk als je door de woestijn gaat rijden ;-)

Na een half uurtje zaten we weer terug op de CA-190 en hebben we genoten van de prachtige zandduinen. Het gebied waarin deze liggen heet Mesquite Flat en wordt aan alle kanten door bergen omsloten.

Na enige tijd zagen we aan onze linkerzijde de trail naar Mosaic Canyon, maar Nicole zag er niets in om deze afslag te nemen. Al verder rijdend hebben we de Panamint Mountains gezien, dit zijn de grootste en hoogste bergen van Death Valley. Om de verloren tijd enigzins in te halen hebben we stevig doorgereden om Death Valley te verlaten. Je merkt dan wel, dat zo'n grote Amerikaanse SUV geen scheurijzer is zoals een BMW. Kort voordat we Death Valley uitrijden maken we onze laatse stop in deze dessert bij het uitzichtpunt Father Crowley Point. Deze is vernoemd naar 'Padre of the Desert John Crowley'Je hebt hier een schitterend uitzicht over de vallei.

Terwijl wij terug lopen naar de auto, stoppen op de parkeerplaats twee motorrijders. 1 daarvan is een driewieler. Zo'n model hebben wij nog niet gezien en Demi mocht er even op gaan zitten.

Daarna zijn we via de CA-136 richting Lone Pine gereden. Aldaar aangekomen, zijn we naar de McDonalds gereden voor een heerlijke koude milkshake. Hier was een WiFi ter beschikking, zodat ik het reisblog kon bijwerken. In de McDonalds zat ook een Nederlands gezin met drie kinderen. We hebben een half uurtje met ze zitten praten over hun en onze reis. Zij gingen nog naar Bishop en wij moeten een stukje verder rijden richting Lee Vining. Morgen gaan zij ook naar Yosemite National Park, net als wij. Morgenvroeg moeten zij ongeveer een uurtje rijden naar de ingang en voor ons ligt deze op 900 meter afstand. Na het bezoek aan de McDonalds rijden we naar de Alabama Hills.

Via Whitney Portal Rd zijn we naar Ginga Din Arch gegaan. De Alabama Hills hebben vaak decor gestaan voor talloze Western films. De omgeving hier is prachting en we vallen van de ene in de andere verbazing! We volgen Movie Road, welke een scenic route is langs mooie rots partijen.

We hebben Hart Arch gespot, maar de andere 5 helaas niet. Voor sommige, zoals Eagle arch moet je korte trails lopen, maar wij doen dit niet vanwege beperkte tijd. Onderweg hebben we veel mooie rotspartijen gefotografeerd. Er is zelfs een rots waar een gezicht op geschilderd is.

We zijn hier even gestopt en naar de rots toe gelopen. Er stond een man in z'n eentje, foto's te nemen met een camera op statief. Hij stelde eerst zijn toestel in en rende daarna snel richting de rots en sprong via omliggende rotsen boven op de neus van de rots. Aldaar nam hij diverse posities in. Zijn fototoestel was ingesteld dat het om de zoveel seconden een foto maakte. Het was een erg grappig gezicht om te zien. Het gaf Demi & Sem het idee om ook naar boven te klimmen. Toen de man beneden was, hebben we even met hem gepraat. Hij bleek uit Australie te komen. Hij stelde voor om een foto van ons samen te maken en we zijn op de rots gaan klimmen. Natuurlijk erg grappig om te zien... als toeristen met slippers op de gladde rotsen en smalle geulen naar boven en beneden klimmen. We hebben daarna nog wat verder met hem gepraat over wat hij allemaal al heeft gezien en gedaan. Hij was al ruim 5 weken onderweg en moest vanmiddag om drie uur in Las Vegas zijn. Hij wilde via Death Valley gaan, wat zeker een rit van ruim 5 uur is en het was inmiddels al half drie. Ging dus zeker niet meer lukken! We wensen elkaar nog een fijne reis en gaan verder. Aan het einde van Movie Road zijn we in Noordelijke richting gereden, naar de plaats Bishop. Hier zit op Mainstreet een Nederlandse bakker met de naam Erick Schat's.

Hij staat bekend om zijn schaapherder's brood. Het is een leuke bakkerij en aardig groot. Buiten staat een leuk geel autootje, waarvan we snel een foto nemen. We kijken rond in de winkel en er hangen allerlei Nederlandse decoraties aan het plafond. We bestellen wat broodjes, donuts en muffins voor morgenvroeg. Ze hebben hier eierkoeken in de harde koek uitvoering en verkopen allerlei soorten brood, krentenbrood, oliebollen, taart, gebak, stroopwafels, speculaas, bitterkoekjes en macroni koeken. Het is nu half zes en zeker nog een anderhalf uur rijden naar Bodie. Helaas kwamen we veel te laat aan in Bodie. Halverwege op Bodie road stond een informatiebord dat ze om 6 uur sluiten en we zijn dus maar omgedraaid, omdat het al 7 uur was. Terug dus weer naar Lee Vining, waar we slapen. Onderweg hadden we deze plaats al gepasseerd.De highway vanuit Bishop naar Lee Ving / Bodie geeft een prachtig uitzicht op de omgeving. Het wordt hier steeds groener en groener. Er lag zelfs sneeuw op de bergtoppen. Het is hier dan ook een stuk frisser buiten. Je gaat van een 45 graden in de woestijn naar nauwelijks 21 graden. Wat een verschil! Het is heel jammer dat we Ghost Town 'Bodie' vanwege tijdgebrek niet hebben kunnen zien. Helaas, niets aan te doen. We hebben het geprobeerd! Er is hier ook zoveel te zien en te bewonderen. Op de terugweg vanuit Bodie, hebben we ingechecked bij Lakeview Lodge en snel weer doorgereden naar Mono Lake om de zonsondergang te zien.

Mono Lake is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan en één van de oudste meren in Noord Amerika. Het heeft een oppervlakte van ruim 150 vierkante kilometer. Zeer opvallend hierzijn de vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze worden Tufa's genoemd en zien er prachtig uit. Vanwege het laat aankomen in Lee Vining, zijn we alleen maar naar South Tufa area geweest. Hier hebben we prachtige foto's kunnen maken bij zonsondergang.

Sem vond het hier ook erg mooi. Hij begon spontaan wild te springen van enthousiasme en floep... daar lag zijn slipper in Mono Lake. Gelukkig konden we deze er weer uit vissen. We zijn naar het hotel gereden, waar we bij aankomst er achter kwamen dat de restaurants in deze omgeving om 9 uur sluiten.We hebben toen de inkopen bij de Bakker in Bishop maar opgegeten en zijn gaan slapen, althans de kids en Nicole. Ik heb nog wat gewerkt aan het verslag en de vele foto's overgezet.

Gereden: 377 mijl / 606,7 km

Morgen vroeg op! We gaan naar Yosemite.