Vandaag hebben we een record gezet... met op tijd vertrekken. Om half acht zaten we in de auto. Even uitgechecked bij de receptie en zijn bij de supermarkt naast de lodge croissants gaan kopen. Ze waren nog warm, maar wel botervet! Sem en Demi vonden de croissants niet echt geweldig, maar bij gebrek aan beter, toch maar opgegeten.De man achter de toonbank van de supermarkt vroeg waar we vandaan komen (wat trouwens elke Amerikaan doet). Hij vertelde dat dit jaar de watervallen heel erg mooi zijn. Er is volgens hem in de afgelopen 10 jaar nog nooit zoveel sneeuw gevallen en dat geeft nu extra mooie watervallen en rivier versnellingen. Ook informeerde hij dat we moesten oppassen met rijden, want er waren al enige ongelukken gebeurd door floodings (overstromingen).

De ingang van Yosemite lag om de hoek, dus we zaten direct op de Tioga Pass.

Wow! Wat is dit park mooi... Bij het binnenrijdenzijn we regelmatig gestopt voor de mooie uitzichten en watervallen. Binnen 10 minuten hadden we al heel wat foto's genomen. Ook hiermee hebben we vandaag het record verbroken.

De Tioga Pass is een bergpas die op een hoogte van 3000 meter ligt en is daarmeeèènvan de hoogste in de VS. Met meer dan 3 miljoen bezoeker per jaar is Yosemite èèn van de drukst bezochte plaatsen. Nu we hier zo doorheen rijden, begrijpen wij dit heel goed!

Even verderop zien we Tuolomne Meadows, een mooi sub-alpine weidegebied omringd door rotspieken en rots koepels. Door dit gebied stroomt de Tuolomne rivier en ook hier is het weer prachtig... Hierna zijn we naar Tenaya Lake gereden.

De rit tussen Tuolomne Meadows en Crane Flat is erg mooi. Je rijdt hier langs bossen en weiden met schitterende meren en rotsen. Men zegt dat Tenaya Lake een van de mooiste meren in de Sierra is. Het is inderdaad erg mooi. We zijn hier op verschillende plaatsen gestopt, maar de mooiste stop was toch wel Olmsted Point!

Bij de parkeerplaats was het erg druk. We zijn vanuit hier naar de rotskoepel gelopen en erop geklommen. Je hebt hier een prachtig uitzicht op Tenaya Canyon en Yosemite Valley. Er staat hier een boom eenzaam op de rotskoepel. Iedereen neemt een foto van deze eenzame boom met op de achtergrond een geweldig uitzicht. Natuurlijk doen wij dit ook en neem nog even een foto voor een Duits gezin.

Hierna zijn we naar Tuolomne Grove Trail gegaan. Deze trail is ongeveer 3200 meter wandelen (heen en terug), maar wat een prachtige omgeving met vele enorme grote bomen. Er is hier een hoogte verschil van 200 meter, dus het was een pittige wandeling.

Een goede training voor de kuiten! We zagen onderweg een herten familie aan de zijkant van de trail staan. Ze stonden heel ontspannen te grazen en trokken zich niks aan van de vele wandelaars. Wel hielden ze de omgeving scherp in de gaten.... Wat een prachtig moment! Sem en Demi vonden het erg leuk, en wij ook....

Aan het einde van de Tioga Pass zijn we richting Yosemite Valley gegaan. Ook hier vallen we in verbazing van de practige omgeving. Vlakbij de Valley hebben we de Southdrive naar Bridalveil Fall genomen. Aangekomen bij de parkeerplaats, zien we een enorme drukte. Zo'n drukte hebben we tot nu toe in de parken nog niet gezien, dus deze waterval is erg populair.

We hebben wat moeite moeten doen om hier een parkeerplek te vinden. Maar dan zien we aan onze rechterzijde; Bridalveil Fall. Wauw! Wat een enorme waterval op zeer grote hoogte! Het water valt met hoge snelheden naar beneden... We bewandelen de trail naar deze waterval en onderweg voelen we kleine waterdruppels op ons vallen. Dit blijkt nevel van Bridalveil Fall te zijn.. en deze is nog een heel eind weg!

Tijdens het wandelen op de trail komen we een leuk gevormde boom tegen en nemen wat foto's.

Op de trail passeren we diverse riviertjes en watervalletjes. Naarmate we dichter bij Bridalveill Fall in de buurt komen, zien we dat de mensen die naar beneden lopen, toch aardig nat zijn. Je voelt de nevel steeds meer op je neer slaan.We lopen door en zijn heel even onder aan de waterval gaan staan. Maar niet te lang, want je wordt doorweekt van de hoeveelheid nevel die naar beneden valt. Ook hier is het uitzicht weer prachtig! We vallen in herhaling, maar het is echt geweldig hier... Je kan ook nog een andere trail volgen, maar wij zijn terug gewandeld en door gereden naar Yosemite Valley. Ook hier een enorme drukte... We konden geen parkeerplaats vinden en zijn dus even gestopt bij de Valley Shop, waar Demi & Nicole wat eten kopen.

We zijn de Valley weer uitgereden en een eindje verderop bij een picknick area gaan zitten. Veel Amerikanen zaten hier om13:00 uur al aan de BBQ. Het rook erg lekker, maar toch wel een beetje vroeg (althans voor onze begrippen). We hebben aan de picknick tafel genoten van het zonnetje en sandwiches met eiersalade /muffins.

Hierna zijn we doorgereden naar Wawona Road, richting Mariposa Grove. Aan deze weg ligt de afslag naar Glacier Point, een van de mooiste uitzichtpunten van Yosemite. Omdat we zeker de enorm grote Sequoia bomen willen zien en gisteren al de teleurstelling hebben gehad dat we Bodie Ghosttown gemist hebben, hebben we besloten om eerst hier naar toe te rijden. Glacier Point willen we op de weg terug aan doen.

Aangekomen in Maripose Grove zien we een aantal grote Sequoias op het parkeer terrein staan. Je kan hier de trail naar boven lopen waar verschillende beroemde Sequoias staan, maar de paden zijn erg stijl.

Omdat de trails toch enigzins stijl zijn en we vermoeid zijn, hebben we tickets gekocht voor de open tram, die je naar de upper groves rijdt. De meeste mensen die de trails gaan lopen blijven in de Lower Grooves.

Jeetje wat zijn die Sequoias groot. Als je er naast gaat staan voor een foto, dan ben je net een liliputter. De meeste Sequoias zijn ruim 2500 jaar oud.

Grizzly Giant Sequoia is de oudste met 2700 jaar. Waarschijnlijk is deze de oudst levende Sequoia ter wereld. Hij is 63,8 meter hoog en heeft een doorsnede van net geen 4 meter. Ook hebben we de Fallen Monarch gezien, welke 300 jaar geleden is omgevallen.

Je kon zien dat de wortels niet diep genoeg waren om bij stormwind voldoende steun te geven. Mysterieus is wel dat de boom nog steeds intakt is. De meeste bomen worden aangetast door insekten en de natuur. Sequoias blijken bestand te zijn tegen verrotting, ook als ze niet meer leven. We hebben ook de Telescope Tree gezien, deze is grotendeels hol van binnen, maar leeft nog steeds. Als je erin gaat staan kun je naar boven kijken. Je ziet de wolken door de boom heen. De Sequoias zijn indrukwekkend groot en wij waren erg onder de indruk van deze reuzen.

Inmiddels was het al half zes en Mariposa Groove ging sluiten. Terugrijden naar Glacier Point hebben we niet meer gedaan. Deze weg was erg uitdagend met zeer veel scherpe haarspeld bochten en hoogte verschillen. Daarnaast moesten we ook nog een eindje rijden naar het hotel in Oakdale. Bij de uitgang van het park hebben we reisadvies gevraagd en men adviseerde om via de CA-49 naar Mariposa te gaan, en daarna de CA-120 te nemen. Dat was de snelste route! De weg terug via Wawona Road duurde volgens de ranger langer en aan deze weg waren ook geen eetgelegenheden. Nou, de CA-49 had zeer veel bochten en voor ons gevoel, niet echt een snelle route. Alweer een challenge voor de driver, want de zon ging al langzaam onder.

Aangekomen in Mariposa hebben we gegeten en zijn snel weer verder gegaan, want de zon ging nu echt onder. Onderweg naar Oakdale zagen we drie jonge herten de weg overspringen. Ik moest remmen, want ze springen spontaan de weg over, zonder zich druk te maken over het verkeer. Inmiddels was de schemer al ingetreden en de haarspeldbochten bleven komen. Toen we de afslag CA-120 namen, was het donker. En donker is hier echt donker! Je hebt totaal geen straat verlichting of dwaallicht uit de omgeving, alleen maar van je auto. Op dit soort wegen kom je nauwlijks andere mensen tegen en geeft je het gevoel in de middle of nowhere te zijn. Naarmate de CA-120 van bergweg naar motorway overging, kwamen we meer auto's tegen. Dat is toch wel een rustgevend gevoel. Omstreeks half tien arriveerde we bij het hotel in Oakdale. Snel ingechecked, douchen en naar bed. Althans Demi, want Sem was al in diepe slaap gevallen. We hebben slapend zijn tanden gepoetst

Gereden: 230 mijl / 370 km

Morgenvroeg rijden we naar San Francisco!