Vandaag hebben we weer een flinke afstand moeten afleggen. Het San Simeon Pines Resort hotel was een goede keuze. Het ligt direct aan Coast Highway One en de kamers zijn netjes. Je moet wel van het bloemetjes motief houden. Engelsen zullen dit gegarandeerd geweldig vinden

We hebben allemaal prima geslapen. Ze hadden hier wel de kleinste Queen-size bedden die wij ooit gezien hebben.

Ook hier is het ontbijt inbegrepen. In het restaurant is het aardig druk. Het ontbijt is simpel, maar voldoende. We hebben een bagel getoast plus wat koffie koeken en muffins genomen. Het afschillen van het gekookte eitje was nog een hele klus... zo vroeg op de ochtend! Aan onze tafel kwam een jong stelletje uit Zweden zitten. Wij hebben nog even met ze zitten praten over hun vakantie en onze rondreis. Zij waren op doorreis naar San Francisco, waar wij gisteren zijn geweest.We ze nog wat tips gegegeven over Yosemite, waar ze na San Francisco naar toe wilden gaan. Een grappig detail in dit hotel: Er is een open haard in het restaurant met daarnaast kerstbomen! En dit decor, midden in de zomer

Na het ontbijt zijn we weer naar Piedras Blancas gereden, wat eigenlijk niet meer op de route ligt. Sem en Demi wilden nog een keer graag de zeeolifanten zien.

Na de zeeolifanten zijn we richting San Luis Obispo gereden, waar het beroemde Madonna Inn hotel gelegen is.

Het hotel heeft een exclusieve uitstraling, echter alles is kitscherig in de kleur roze.

Beetje efteling-achtig! We hebben even rondgelopen en het was ontzettend druk in het restaurant. Er is hier ook een kleine bakkerij, waar ze allerlei taarten verkopen.

Je raadt het waarschijnlijk al.... ook deze zijn voornamelijk in de kleur roze.

We hebben foto's gemaakt en zijn daarna naar een nabij gelegen donut store gereden. De keuze was hier reuze. We hebben een aantal verschillende smaken besteld en samen met een koffie / orange juice opgepeuzeld. De eigenaresse kwam uit Taiwan en we hebben nog even met haar zitten praten. Ze wilde alles weten over wat we allemaal al gedaan hadden en nog gingen doen. De donuts waren trouwenserg lekker....

Onze volgende stop was Solvang, een plaatsje opgericht in 1911 door een aantal Denen.

De gebouwen enhuizen zijn hier gebouwd naar Deense architectuur, wat een heel apart aanzicht geeft. Het is hier in Solvang lekker druk en we hebben enige tijd rondgelopen. Er zijn voornamelijk veel winkeltjes en restaurantjes hier. Kortom, een leuk toeristisch plaatsje.

Sem koopt alvast een klein kadootje voor de verjaardag van Nicole, welke we in San Diego zullen vieren. De gehele dag heeft hij de verrassing, goed verborgen weten te houden. In Solvang staan ook een aantal windmolens, wat enigzins een link met holland legt.

Het geheel doet allemaal erg toeristisch aan, maar zeer leuk om te bezoeken. En tot onze verbazing zit er ook een Rabobank in Solvang, waar we nog even wat dollars gepind hebben. Dezegaan namelijk erg hard ....

Op de heenweg, net voordat we het plaatsje Solvang binnenrijden, zagen we een aantal struisvogels lopen. Op de terugweg ontdekken we dat het een struisvogel boerderij is.

Je mag hier op de boerderij rondlopen en de struisvogels eten geven. Ze vragen wel entree. Amerikanen weten heel goed wat commercie is ;-) Het is erg leuk om zo dicht bij de struisvogels te komen. Dit maak je niet zo vaak mee en jeetje, wat zijn die beesten groot als je er voor staat. We kopen voer voor de struisvogels, wat overigens maar 1 dollar kost. Je krijgt dan voederbak, welke op een stofblik is gemonteerd, zodat je deze goed kan vasthouden tijdens het voeren.

De struisvogels pikken tamelijk hard in de voederbak. Ze staan gegroepeerd, dus grote volwassen beesten bij elkaar, wat jongere en er zijn ook nog jonkies.

Deze laatste zijn niet zo gretig op het voer, de anderen zijn er als de kippen, ehh.. struisvogels bij, wanneer je met het stofblik vol voer langs loopt. We hebben nog een aantal keer extra voer gekocht, want de bak was zo leeg gepikt.

We verlaten de struisvogel farm en gaan op weg richting Santa Barbara. Onderweg stoppen we bij Camino Real Marketplace. Dit is een plaats aan de zuidkust waar de eerste big-box winkels zich vestigden. We wilden de winkel Costco binnen lopen, maar hiervoor moest je een toegangspas aanvragen bij de balie.De winkel lijkt een beetje op een Makro/Sligro. We hebben geen zin om dit te doen en gaan naar de MacDonalds voor een verkoelende milkshake. De weg van Cambria naar Anaheim was ontzettend lang, en op het laatst slaapverwekkend. Je raakt soms vermoeid van het lange rijden. Deze keer was het echt soms vechten om niet in slaap te doezelen. Onze planning was om naar Malibu te rijden, maar het werd al schemerig en we wilden ook weer niet te laat in Anaheim aankomen. We hebben toch maar besloten om in één keer door te rijden en niet meer via het geplande Malibu / Venice. In deze omgeving worden de snelwegen breder met maar liefst 5 banen en soms 6 rijstroken. Helaas betekend dit niet dat hierdoor ook de doorstroming van het verkeer beter is . Wat een druk verkeer hier! Zoiets zijn wij niet gewend in ons kleine kikkerlandje, met hooguit twee of drie autorijbanen en dan heb je hier ook nog fly-over banen. Het lijkt wel een bord spaghetti aan autorijbanen. We passeren veel afslagen met bekende namen zoals Malibu, Hollywood, Venice etc, en bereiken omstreeks half acht Anaheim (een buitengebied van LA). In deze plaats is Disneyland gevestigd, wat je direkt merkt als je de plaats binnen rijdt.

De hotelkamer van het Doubletree by Hilton hotel is prachtig. We hebben hier een suite, waarbij de woonkamer gescheiden is van de slaapkamer en badkamer. Bij aankomst kregen we warme chocolade koekjes aangeboden. Nou, die gingen er wel in na zo'n lange reis.

In het hotel zit een Disney center en jawel, een Starbucks café! Morgen dus lekker bakje koffie. De gewone amerikaanse versie is een combinatie van koffie en thee, slootwater dus...

Gereden: 299,7 mijl / 482,3 kilometer

Morgen gaan we naar LA