Het begint een ritueel te worden, koffers inpakken en weer vertrekken..

Gisteravond was het laat geworden. Demi en Sem hebben we nog even laten liggen. Ondanks dat we gisteren door de felle zon verbrand zijn, hebben we goed geslapen.Alles is ingepakt voor vertrek, maar we gaan eerst nog even voor een ontbijt naar het restaurant.

Dit hotel is niet de goedkoopste van alle reserveringen die we gemaakt hebben, maar tot op heden wel het enigste met een lekker ontbijt en goede koffie. Demi komt aangelopen met een groot bord, belegd met fruit, ei, toast en yoghurt. Wij vragen ons af of ze dat allemaal wel op kan... Het smaakte haar goed, want het bord was nageeoeg leeg

. We hebben de koffers in de auto gedaan en zijn om half 10 vertrokken. Welliswaar Iets te laat, omdat we vandaag weer een lange afstand moeten rijden. Kort na vertrek hebben we eerst de tank volgedaan, omdat we weer een nationaal park bezoeken, en dan wil je niet zonder benzine komen te staan. Op de Interstate kunnen we goed doorrijden en na anderhalf uur, zijn we gestopt om boodschappen te doen. Naast de nodige boodschappen, kopen we voor mijn collega Marcel een Rubik's Slide. Hij is helemaal gek van die kubussen en dit is een electronisch model met verlichting, welke je kan schuiven en draaien. Sem koopt een Cars 2 autootje en ik koop een beschermhoes voor de Ipad. We zijn maar even in de Target geweest, want we willen niet al te veel tijd verliezen.

Omstreeks twaalf uurarriveren we in het plaatsje Joshua Tree. Ondwerweg heeft goed meegezeten. We waren zo'n beetje de Flying Dutchie's over de Interstate. Bij een MacDonalds hebben we wat gedronken en gebruikt gemaakt van de gratis WiFi. Het uploaden van foto's naar het reisblog gaat met de labtop een stuk eenvoudiger. Met de Ipad is dit te omslachtig, maar hierop schrijven we wel de verslagen.We verlaten McDonalds en na drie minuten zitten we op Park Boulvard, die naar de Westelijke ingang gaat van Joshua Tree National Park.

Bij de ingang vragen we aan de ranger, hoe lang het duurt om naar de uitgang aan de andere kant van het park te rijden. Deze informeerd dat dit ongeveer 2 uur zal zijn, afhankelijk van het aantal stops natuurlijk. Na ongeveer 9 mijl, slaan we een korte zijweg in om de Hidden Valley Nature trail te bekijken.

Hidden Valley is erg mooi en omsloten door opeengestapelde granieten rotsen. Deze plek was vroeger een schuilplaats voor veedieven. Er ligt een pad die naar een binnenterrein gaat, waar cactussen en Joshua Tree's staan.

Direkt na Hidden Valley ligt de zijweg naar Barker Dam Trail en de Wall Street Mill Trail. Deze laatste hebben we niet gedaan, omdat deze minstens anderhalf tot twee uur duurt. Ook de Queen Valley road en Big Horn Pass road hebben we niet gedaan, omdat we niet al te laat in het hotel willen arriveren. We zijn nog steeds aan de beginzijde van het park en hebben nog een lange weg te gaan....

We rijden Park Boulvard verder af en kunnen helaas de Lost Horse Mine trail niet doen. Deze is gesloten en we nemen de afslag Keys View. Deze weg leid naar het uitzichtpunt Keys View, op een hoogte van 1581 meter.

Bij aankomst op de parkeerplaats worden we lastig gevallen door een zwerm bijen of wespen? Iedereen die hier uitstapt heeft er last van. Ze vliegen irritant om je heen. Via een looppad komen we boven bij Keys View uit. Er staat een ranger met een informatiebord naast hem, waarmee hij uitleg geeft over het gebied. Hij stond juist op het punt van vertrekken en maakt nog even een kort praatje. Het weer is goed en een helder zicht. Je kan hier over de Coachella Valley uitkijken, en in de verte zie je Palm Springs te liggen.

We maken een aantal panorama foto's en gaan de uitdaging weer aan met de bijen / wespen, die nog steeds op de parkeerplaats bezoekers lastig vallen. Bij het instappen wil je deze zeker niet in de auto hebben. We rijden weer terug richting Park Boulevard. Na enige tijd zien we aan de rechterzijde de onverharde Geology Tour Road. Deze zandweg kronkelt door een landschap met vele rotspartijen. Onderweg kan je op 16 plaatsen stoppen. Tot en met de 9e stop is de weg goed berijdbaar, daarna heb je echt een vierwielaandrijving nodig. Deze informatie staat ook goed aangegeven. Gelukkig hebben wij een fourwheeldrive, dus wat houdt ons tegen... Ik vind het een leuke weg om te berijden, maar Nicole vind het helemaal niets. Er zaten wel wat uitdagingen in de weg en werd steeds moeilijker begaanbaar. Je komt hier nauwelijks iemand tegen... Het leek of er geen einde aan kwam aan de vele uitdagingen in de weg! Deze blijkt ruim 17 mijl / 27,4 kilometer lang te zijn, en deze info heb ik over het hoofd gezien... Wij zijn een aardig stuk voorbij Pleasant Valley gereden, waar het uiteindelijk éénrichtings verkeer wordt. We zijn toen uiteindelijk omgekeerd, omdat het uitzicht tegenviel en de route te ruig is.

Na flink door elkaar geschud, aangekomen te zijn bij het vertrekpunt op Park Boulevard, zien we na enkele minuten rijden; Skull Rock.

Het is een bekende rots in het park, die met een beetje fantasie op een doodshoofd / schedel lijkt, zoals de naam ook aangeeft.

Hierna rijden we een aardige afstand door op Park Boulevard en slaan Pinto Basin road in, richting Cottonwood. Na een aantal mijl rijden komen we bij Cholla Catus Garden aan.

Hier staat de meest opzienbare verzameling Cholla Cactussen ter wereld. Deze groeien voornamelijk op deze locatie, dankzij een een zeldzame combinatie van grondsoort, hoogte en droge omgeving. Je ziet deze Cholla cactus alleen in dit gedeelte van het park. De Cholla heeft veel naalden en laten gemakkelijk losbij de minst geringste aanraking, wat ik dus 12 jaar geleden al heb mogen ervaren. Ik liep toen achteruit, met m'n achterste tegen een Cholla aan Deze keer heb ik tijdens het rondlopen goed opgelet

Een eindje verder op zien we een andere vreemde verzameling te staan. Het is de Ocotillo. Deze hebben lange sprieten met daaraan blaadjes zoals een buxus, maar dan ook nog scherpe naalden er tussen. Aan de uiteinden van de sprieten bloeien rode bloemen. Deze zijn helaas al uitgebloeid. De Ocotillo blijkt geen cactus te zijn, maar behoort tot de boomsoorten.

We maken snel een aantal foto's, want het is hier bloedheet!

We verlaten het park om kwart over vijf via de hoofdweg en rijden al snel op de Interstate 10. Omstreeks half 7 komen we aan in Blythe, waar we overnachten in Best Western Sahara. Het hotel is eenvoudig en waarschijnlijk tot nu toe, de minst comfortabele kamer. Deze was schoon, maar het interieur outdated en de airco produceerde aardig wat geluid. Dit was enigzins wel een nadeel, want je kunt de airco nauwlijks uitzetten vanwege de hitte hier. Wanneer je deze uitzet, wordt het binnen 10 minuten al direct warm op de kamer. Het was nog ruim 37 graden buiten. Wanneer je buiten bent, heb je het gevoel dat er een hete föhn op je staat te blazen. De lucht vochtigheid is laag, dus het is niet drukkend warm, maar gewoon heet, erg heet! We hebben snel onze zwemspullen aangetrokken en zijn in het zwembad gesprongen.

Vanuit onze kamer lopen we direct het zwembad in. Het lijkt wel een prive zwembad, want er is niemand! Demi en Sem vinden het geweldig en zwemmen tot ruim 22.00 uur.

Het is buiten nog steeds super warm. Na het zwemmen ben ik even naar Starbucks gelopen, voor een Coffee Mocha Coconut. Daarna ben de foto's gaan verwerken en uploaden.

Gereden 'Very Much' : 333,3 mijl / 536,4 kilometer

Morgen gaan we naar Scotssdale