Zuidwest USA 2011

Dag 20 - Antelope Canyon / Glenn Canyon Beaches /  Page

Deze morgen zijn we vroeg uit de veren gegaan omdat we een lange rit naar Antelope Canyon in Page voor de boeg hebben. We hebben gisteravond gechecked hoe lang de rit naar Page zal duren en de TomTom gaf aan dat dit ongeveer drie uur en achtien minuten was. Omdat het hier in Utah èèn uur later is dan in Arizona hadden we wat speling op de tijd. Omstreeks kwart voor zeven zijn we de auto gaan laden en om zeven uur waren we op weg. Het was heel rustig op de weg. Zelfs de indianen aan de kant van de weg waren niet opgestart en moesten hun handelswaar nog uitstallen. Op de weg naar Kayenta zie je veel wilde paarden langs de weg lopen. Dit is prachtig om te zien, maar je moet ook goed opletten want ze kunnen de weg oversteken.Omdat het rustig op de weg was , konden we goed doorrijden en zagen we al vrij snel rookwolken uit de drie schoorstenen van de energiecentrale in Page aan de horizon verschijnen. In plaats van de drie uur en achtien minuten die de TomTom bij vertrek aangaf, deden we er één uur en vijfenveertig minuten over. Bij aankomst in Page zien we bij de benzinepomp een grote CocaCola vrachtwagen te staan.

We waren dus ruim op tijd in Page en zijn op zoek gegaan naar een Denny's voor ontbijt. We konden deze niet zo snel vinden en hebben deze gegoogled op de Ipad. Denny's zat dus op de Scenic View Drive en we waren er binnen twee minuten rijden. We hadden inmiddels wel honger gekregen van de reis uit Utah. Bij deze Danny's was er ook gratis Wifi maar was deze beperkt tot een half uur gebruik, mits je een maaltijd bestelde. Ik heb dus eerst het laatste verhaal met de Ipad op het reisblog gezet en daarna met de labtop gebruik gemaakt van wifi voor het uploaden en plaatsen van de foto's. Na het ontbijt zijn we richting Roger Ekris kantoor gereden voor de aanmelding van de Canyon Tour. Deze was geboekt voor half twaalf omdat rond dit tijdstip de lichtinval in de Canyon het mooist is. We mochten in de bak van grote trucks klimmen en werden naar Upper Antelope Canyon gereden.

Deze rit duurde ongeveer 20 minuten waarvan het grootste gedeelte via de highway en daarna nog een stuk door een zeer hobbelige wash. Bij aankomst van de ingang, staan er meerdere trucks en onze gids verzameld de groep. We zaten met 12 mensen op de truck en dit was ook de groep waarmee we onder leiding van de gids, Antelope Canyon ingaan. Het is er druk en hij verteld bij elke stop punt wat we kunnen herkennen in de rotsstructuur.

Hij laat ook regelmatig zien vanuit welke positie we het beste een foto kunnen maken. Demi en Sem hebben samen de compacte fotocamera bij en lopen met de gids voorop. Bij ieder zicht moment helpt hij Demi & Sem om de mooiste foto te maken van de Canyon, wat dan ook gelijk het voorbeeld moment was voor de rest van de groep. Hij doet dit erg leuk.

Omdat we naast de MFT camera, maar één compacte foto camera bij hadden, staan Demi en Sem wat te steggelen over wie er aan de beurt was om foto's te nemen. Sem begint op een bepaald moment te huilen omdat hij de foto camera niet krijgt van Demi. De gids dacht dat het Sem niet goed lukte met foto's nemen en troost hem met een snoepje, waarbij hij direct met hem aan de slag gaat om mooie foto's te maken. Ook probeert hij met Demi en Sem een speciale postitie toe te passen, zodat er een mooie lichtinval op hun handen valt. Heel mooi om te zien.

Upper Antelope Canyon is prachtig en door beroeps fotografen betiteld als mooiste Canyon in de wereld. Als je dan hier staat met de inval van zonlicht, kan je dat inderdaad beamen. Indrukwekkend mooi!

We hadden geluk want gisteren had het hier dus ook geregend en dan mag je de Canyon niet in.Het water kan tijdens floodings met een snelheid van wel 90 mijl per uur door de canyon stromen. Het kan zelfs een waterhoogte bereiken tot aan de top van de Canyon. De Upper Antelope Canyon ligt binnen een hoog terracotta gekleurd zandstenen plateau. De ingang was een smalle opening die niet het idee gaf dat er iets bijzonders was. Zodra je naar binnenloopt zie je geweldig mooie glooiende wanden van zandsteen, die mooie kleuren aannemen door de inval van zonlicht.

De Upper Canyon is ongeveer 90 meter lang en zo'n 40 meter hoog. De bodem is zanderig en ondanks de regenbuien van gisteren, niet drassig. Je mag hier alleen naar binnen met een lokale gids omdat het een beschermd Navajo gebied is. Wij vonden de Canyon indrukwekkend mooi. Demie & Sem vonden het ook erg leuk.

Aan het einde van de Canyon toer gebruikt de gids ons als voorbeeld voor een familie foto waardoor wij als eerste gereed waren voor de terugtocht.

Ik heb wat video opnamen gemaakt tijdens het teruglopen en nog een aantal foto's, omdat we nu de Canyon vanuit een andere hoek zien.

Aangekomen bij de ingang van de Canyon, maakt de gids nog wat foto's van de groep op de truck. Hij zet ons even in een andere truck, zodat we een exclusieve familie foto hebben..

We vertrekken met grote snelheid over de wash en wat later over de highway terug naar het startpunt van onze canyon toer.Wij vonden deze toer erg indrukwekkend en laten Demi een fooi geven aan de gids voor zijn spontane inzet en foto assistentie... We zaten onder het terracotta stof van de toermen lopen nog even bij de naast gelegen Levi store binnen, waarna we vertrekken naar Days Inn and Suites, ons hotel voor vandaag. Het is een mooi hotel en we hebben een ruime kamer op de begane grond. Demi en Sem willen gelijk gaan zwemmen. In dit hotel hebben ze een guest laundry, wat heel fijn is, want de vuile was is al weer aardig opgebouwd. Ik heb nu ervaring dus neem alles mee en ga even èèn uurtje zitten met m'n Ipad in de laundry room, terwijl 2 volle wasmachines staan te draaien. Nicole gaat met Demi & Sem naar het zwembad. Na enige tijd komt Demi mij gezelschap houden. We stoppen samen alles in de droger en kort daarna neemt Nicole het even over, zodat ik ook even het terracotta stof kan wegspoelen in het zwembad.

Na het zwemmen gaan we een eindje rijden richting de dam in Page. We zagen de afslag Glen Canyon Beaches en hebben deze genomen uit nieuwschierigheid.

Ook hier vallen we in verbazing van de mooie rotsen en omgeving.

Naarmate we verder naar beneden lopen richting Lake Powell, zien we dat er veel mensen aan het zwemmen zijn.

We lopen wat rond en maken foto's.

Hierna zijn we gaan eten het restaurant de Canyon King. Dit is een oude raderboot die op Lake Powell heeft gevaren in zijn oude glorie jaren, maar nu in Page op het vaste land ligt en dienst doet als een Pizza restaurant.

De eigenaar is een aardige man die met iedereen die binnenkomt een praatje maakt. Wij zaten in het bootgedeelte waar je door een glasplaat de dieselmotor kan zien.

De pizza waren van het Amerikaanse formaat en lekker. Nicole had de lasagna genomen, welke ook lekker was, maar deze had veel saus en minder pasta. Na het eten zijn we nog even naar de Wallmart gegaan, welke tegenover ons hotel ligt.

Gereden: 152,6 mijl / 245,6 kilometer

Morgen gaan we naar Bryce Canyon

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!