Vroeg opgestaan deze morgen

Maar hebben de kinderen nog even laten liggen. De koffers weer ingepakt en alles weer in de auto geplaatst. Daarna ontbijten....

En ook hier hebben ze het geweldige wafelijzer en Demi gaat er gelijk mee aan de slag.

Na het wafelontbijt

zijn we direct vertrokken en hebben de auto bij Flagstaff met benzine vol gedan. Er staat op de hoek bij het benzinestation een groene dinosaurus, waar Sem een foto van wil.

De kinderen gaan graag benzine tanken. Thuis doen ze dit ook, want ze mogen dan altijd iets lekkers uitzoeken in de shop. Bij het tanken moet je hier binnen vooraf gaan betalen of met een creditkaart via een betaalterminal bij de pomp, voordat je benzine krijgt. Wij gebruiken vaak de laatste optie omdat het meestal sneller gaat, dus bij de shop komen de kids nauwelijks.Ze vinden het taken gewoon leuk, zodat ze de ramen van de auto kunnen schoonmaken met een raamborstel/trekker.

De auto is weer vol en de ruiten schoon... we kunnen vertrekken via Highway 89a, richting Flagstaff.

We hebben geprobeerd om over Historic Route 66 te rijden, wat redelijk gelukt is. Deze route hebben we kunnen volgen vanaf Flaggstaff tot aan Bellemont. Daarna hebben we het opgegeven en de TomTom ingeschakeld richting Grand Canyon Village. We hadden geen zin om te blijven zoeken... en TomTom kent de route niet. Wel valt het een beetje tegen dat men deze historische route zo slecht aangeeft en zoveel merchandise van Route 66 aanbied, zoals T-shirts, magneten, stickers en straatbordjes. Nu denk ik... dat deze laatste dus de echte bordjes van de route zijn geweest en dat we daarom de route niet meer vinden, haha... Wel jammer dat ze aan deze historische route zo weinig aandacht besteden, behalve de merchandise. Veel mensen willen de Historic Route 66 graag rijden, maar het lukt bijna niet om deze te blijven volgen, omdat er gewoon geen goede route aanduiding is.

Omstreeks half één komen we aan bij de South Entrance van Grand Canyon en we nemen traditioneel, weer een foto bij het entrance bord.

Daarna rijden we door naar Maswik Lodge om in te checken bij het hotel. Er waren al kamers schoongemaakt, dus we konden onze koffers al op de kamer zetten.We zijn daarna naar de opstapplaats van de shuttle bus gelopen en de rode route naar Hermits Rest gedaan. We zijn eerst helemaal naar boven gereden (Hermits Rest) en daar de omgeving bekeken.

Hier is een gebouw uit 1914 welke een uitzichtpunt heeft op het meest westelijke einde van Hermits Road. We gaan het gebouw binnen en kijken wat rond. Nicole herkend het interieur en heeft eerder gezien dat Barack Obama ook in deze ruimte is geweest en in deze stoel voor de open haard heeft gezeten.

Uiteraard nemen we hier een foto van...

Op Hermits Rest woonde eind 19e eeuw de kluizenaar (hermit) Louis Boucher, vandaar de naam. Het uitzicht op de Canyon is adembenemend en hier ligt ook het beginpunt van Hermit Trail, een pad dat diep in de canyon afdaalt. Plotseling zien we een grote raaf. Deze zie je hier regelmatig omdat bezoekers vaak iets nuttigen bij de snackcorner. Deze raven zijn zeer brutaal en toch wel een paar maatjes groter als hun soortgenoten in Nederland. Ze zijn indrukwekkend en toch ook wel een beetje mysterieus om te zien. We maken wat foto's van de raaf en het uitzicht bij Hermits Rest.

Omdat Hermits Point de laatste shuttle stop op deze route is, heb je de keuze om onderweg naar beneden, nog uit te stappen bijMohavipoint en Hopi Point, of helemaal terug te gaan naar de village. Wij zijn uitgestapt bij Mohavi poing en Hopi, waar het uitzicht ook prachtig is. Tijdens de rit naar Hopi zitten we op de achterste bank van de shuttlebus en raken in gesprek met een jong Nederlands stelletje uit Limburg. We praten over hun belevingen en over wat wij allemaal al gedaan hebben. Zij zijn nu twee weken in het zuidwesten geweest en vliegen voor de laatste week naar New York. Wij stappen uit bij Hopi en wensen nog een fijne vakantie toe in NY.

De ander uitzichtpunten Trailview, Maricopa, Powell, the Abyss en Pima hebben wij niet gedaan. De shuttlebus doet deze ook niet meer aan op de weg terug naar de village. Wij hadden deze dan op de heenweg moeten doen. Vanuit de parkeerplaats zijn we naar de auto gelopen en naar het visitorcenter gereden, omdat we Yavapai Observation Station willen bezichtigen. Het is bijna 5 uur en Demi wil graag de zonsondergang zien. We besluiten om eerst te gaan eten en rijden naar Tusayan, een plaatsje aan bet begin van het park. We landen aan bij 'We Cook Pizza and Pasta' en bestellen een 16-inch pizza voor het gezin. Ik raak in gesprek met een Amerikaan achter ons, welke vraagt waar we vandaan komen. Hij heeft een aantal keer Nederland bezocht omdat hij in Duitsland gelegerd is geweest. Nadat we de pizza op hebben, worden we weer aangesproken door een jongen welke redelijk Nederlands spreekt. Hij is een Canadees, maar zijn vader is Nederlander, legt hij uit. We houden het gesprek kort en wensen iedereen een 'have great day' zoals ze dat hier doen, bij het afsluiten van een gesprek. We kopen nog applejuice voor Sem bij de naast gelegen supermarkt en gaan weer snel naar de ingang van het park. We hebben een national park visitors pas, dus in en uitrijden is geen probleem. De auto parkeren we bij het bezoekerscentrum en nemen de shuttle bus naar Yaki Point, voor de zonsondergang.

We genieten van het uitzicht hier en nemen foto's. Na enige tijd wordt het drukker met bezoekers en besluiten we om een mooi plaatsje te gaan zoeken voor de zonsondergang. Deze gaat volgens het informatieboekjeom 19:39 uur onder.

We hadden eerst een plaatsje bij de uitkijkplaats gekozen, maar hier staan veel bomen en het is ook druk hier. We zien dat er beneden bij de uitkijkplaats mensen staan en dat er een looppad naar beneden is, om het betere uitkijkpunt te bereiken.

We besluiten om dit pad te nemen en bij aankomst is het uitzicht inderdaad veel beter. Er zit een Nederlands stelletje aan de rand van de cayon en ze bieden aan om een foto te maken, zodat we ook eens als gezin op de foto staan in de Grand Canyon. De zonsondergang viel uiteindelijk iets wat tegen, omdat er veel bewolking was, maar het uitzicht is en blijft spectaculair.

De Grand Canyon is indrukwekkend om te zien en een wereldwonder der natuur.

We nemen de shuttlebus naar het bezoekerscentrum en gaan nog even naar de marketplaza. Ik zie een paar leuke t-shirts van de Grand Canyon, maar vindt ze niet lekker zitten en besluit om deze niet te kopen. Demi heeft haar oog laten vallen op een paar 'MinneTonka' moccasin laarzen, wat de laatste nieuwe trend in fashion is.... Haar schoenmaat zit er tussen en ze passen perfect, op naar de kassa dus!

Het is al negen uur en rijden terug naar Maswik Lodge. Inmiddels is het hier donker en donker betekend hier dat je geen hand voor ogen meer ziet. We rijden heel langzaam en vinden de juiste afslagen naar de canyon lodges. We zien muilezels te staan, waarmee ze ritten maken naar de canyon. We beloven de kinderen om hier morgenvroeg langs te gaan, omdat het al erg laat is. Op de kamer is het nog steeds warm en helaas geen airco

. Wel zijn er 2 ventilators die enige verkoeling moeten geven. Vandaag was het weer een lange dag met mooie indrukken. De uitzichten op de Grand Canyon zijn adembenemend en uniek in de wereld. Je hoort dit van iedereen die hier zijn. Er zijn opvallend veel Nederlanders in de Gand Canyon, maar we komen ze ook op veel andere plaatsen tegen. Je pikt ze er gelijk uit en het is altijd leuk om even een praatje te maken over wat zij allemaal al gedaan hebben en wat ze nog gaan doen.

Gereden: 154,9 mijl / 249,3 kilometer.

Morgen gaan we de andere kant van de Grand Canyon (Desert View drive) doen en rijden we door naar Monument Valley in Utah. We verlaten dus weer de staat Arizona!